Nýjar kvöldvökur - 01.10.1913, Qupperneq 19

UNDRAMALMURINN RADIUM.
235
sér radíumemanatíón. Rað hefur nú komið í
Ijós að margar af þeim lindum og ölkeldum,
sem notaðar hafa verið til lækninga, eins og
lindirnar í Karlsbad, Baden-Baden og Gastéin
mnihalda töluvert af radíumemanatíón og halda
fflenn nú að hin gagnlegu og læknandi áhrif
þeirra séu að mestu radíum að þakka. Sérstak-
lega hefur þetta vakið eftirtekt um Gasteinlind-
nnar. Raer eru svo efnasnauðar, að þær virðast
engu líkari en blávatni. Ressvegna hefur verið
erfitt að skilja, hvernig var hægt að nota þær
t'I lækninga. Svo er sagt, að einhverjusinni, er
hinn frægi efnafræðingur Liebig var veikur,
réðu vinir hans honum til að fara til Gastein,
en hann vildi fyrst fá að rannsaka vatnið. Reg-
ar hann hafði séð, hve efnasnautt það var,
kvaðst hann ekki sjá neitt gagn í því að fara
þangað. Hann lét þó tilleiðast og batnaði al-
veS af að drekka vatnið. Karl sagðist ekkert
?hilja f hvernig á þessurn skolla stæði, en ver-
'ð gæti þó að vatnið væri gætt einhverju raf-
magnsafli og sýnist svo, sem honum hafi rat-
asf þar satt á mpnn.
I Noregi hefur fundist radíum emanatíón
með meira móti í lindum ýmsra baðstaða,
eins og Lárvíkur, Modums og Sandfjarðar.
Uér á landi hefur Rorkell kennari Porkels-
s°n rannsakað með aðstoð Sigurðar læknis
Jónssonar radíumemanatíón í hverum, laug-
um og lindum, og hefir hann komizt að
Þe'rri niðurstöðu að bæði í vanalegum upp-
sPettulindum og í heitu lindunum sé emanat-
'onin svipuð og tíðkast í öðrum Iöndum. Eru
Þv* iitlar horfur á að hér muni finnast fleiri
radíumsnámur en erlendis.
Meira.
*
Olánssamur innbrotsþjófur.
Klukkan var þrjú um morguninn. í veit-
mgahúsinu var alstaðar búið að slökkva, spila-
húsið var harðlokað og allir í fastasvefni.
*Nú er tækifærið komið,« sagði Arthúr
Duksman við sjálfan sig. Hann stökk upp úr
rúminu, þar sem hann lá í öllum fötunum,
læddist út að glugganum á sokkaleistunum og
opnaði hann. Úti var níðamyrkur og hann heyrði
þytinn í laufi ttjánna úti í garðinum. Hann sá
ekki handaskil.
Síðan gekk hann að skápnum, tók úr hatt-
tösku einni háan, gljáandi silkihatt. En upp úr
honum tók hann tvo væna snærisstiga. Öðrum
stakk hann í vasa sinn, en öðrum rendi hann
út um gluggann og ofan á veggsvalirnar fyrir
utan glugga á fyrsta lofti veitingahússins. Öðr-
um endanum batt hann við gluggapóstinn sinn.
»Nú verður það að ske,« sagði hann við
sjálfan sig og byrjaði með mjög mikilli var-
kárni að klifra niður stigann. Hann var þur í
kverkunum og óttasleginn, eins og hann var
vanur að vera, líkt og margir listamenn eru í
i fyrstu skiftin, þegar þeir koma fram fyrir fólk-
ið að sýna því listir sínar.
Nú hafði hann æft þessa list við og við í
5 ár, og hafði aldrei verið tekinn fastur og eigi
einusinni grunaður um slíkt athæfi. En altaf
hafði hann gert það með þessum ótta, sem
gerði líf hans næstum óbærilegt. Annars var
Arthúr bezti drengur og vel upp alinn. Stúd-
entspróf hafði hann tekið með bezta vitnisburði.
Næstum allir félagar hans voru ríkra manna
synir og dætur og faðir háns, gami Duksman,
var vellauðugur byssukaupmaður, sem rakaði
saman peningum og gaf syni sínum ótalið skot-
silfur. Arthúr hafði þessvegna snemma lært
það, hvernig ungir menn, sem fylgjast vel með
tímanum, fara að því að sóa miklu, en vinna
sér aldrei inn eyris virði.
Hann var einungis búinn undir það að
skemta sér alt Iífið, þegar faðir hans dó. Arthúr
hafði nýlega lokið herskyldu sinni, þegar banka-
hrun dundi yfir. í því misti gamli maðurinn
allar eigur sínar á einum sólarhring. Rað þoldi
gamli maðurinn ekki, svo dauðann bar snögg-
lega að höndum til allrar hamingju fyrir sjálfan
hann.
í peningum lét hann eftir sig 2628 krónur,
en skuldirnar voru tvær og hálf miljón, sem