Nýjar kvöldvökur - 01.04.1935, Page 31

POMPEJI
7:7
þess heyrir hann öðru hverju talaða
hreina latínu. Andlitsfall og klæðaburð-
ur alls þorra manna ber þess vottinn,
að þeir séu af ítölsku bergi brotnir, en
þar bregður þó furðanlega oft fyrir
Gi-ikkjum, Egiptum, Sýrlendingum og
jafnvel Gyðingum og Svertingjum. Á
gangstéttunum verður ekki þverfótað
fyrir troðningi; þar situr hver við sína
iðn, skósmiðurinn með hníf, al og seymþ
trésmiðurinn með hefil og sög, klæð-
skerinn með skæri og nál; mæðurnar eru
þar að þvo börnum sínum og kemba
þeim, því að almenningur á við svo
þröng og dimm híibýli að búa, að allir
kjósa heldur að vera úti á meðan dagur
er. — Alstaðar er verið að bjóða varning
til kaups. Mangararnir eiga hver sinn
reit á stéttinni, en á húsveggnum á bak
við borð þeirra stendur ritað stórum
stöfum, að þeir hafi fengið leyfi lögregl-
unnar til að verzla þar. Þó er mest
þröngin við vínsölubúðirnar; þangað
þurfa svo margir að bregða sér til þess
að fá sér einn mæli af heitu Pompeji-
víni til hressingar; það er líka frægt um
alla Suður-Italíu fyrir gæði.
Gesturinn verður þreyttur á troðn-
ingnum og málandanum og bregður sér
Inn í eina hliðargötuna til þess að fá
meira olbogarúm og næði til að skoða
það, sem fyrir augun ber. Þar er líka
miklu færra um manninn og kyrrlátara,
■en ekki hefur hann lengi gengið, þegar
hann rekst á kvenmann, sem gengið hef-
ar í veg fyrir hann; hún er í fáklæddasta
lagi, rneð bera fótleggi og’ ilskó og and-
litið er málað. Hún sér, að þar er að-
komumaður á ferð, vindur sér að hon-
um og segir alls ófeimin: »Heyrðu, vin-
ur, komdu heim með mér. Ég bý í snotni
herbergi og kann að taka á móti gestum.
Það kostar ekki nema...« — og svo lætur
hún dæluna ganga um stund. Gesturinn
vindur hana af sér og skundar leiðar
sinnar; en bráðlega verður á vegi hans
annar kvenmaður, sem á sama erindi við
haim, og þá finnst honum ráðlegast að
snúa við aftur inn í Stabiæ-götuna. Eftir
því sem hann fjarlægist meira borgar-
hliðið og gistihúsin, eftir því fer troðn-
ingurinn og hávaðinn minnkandi og hann
fer að fá næði til að taka betur eftir
hlutunum, sem á vegi hans verða. Á hús-
veggjunum eru víða auglýsingar eða
skilaboð ýmislegs efnis, rist á múrinn
með einhverju oddhvössu áhaldi eða
krössuð á hann með kolamola; það sem,
mestu þykir skipta, er málað með glögg-.
urn stöfum, og það eru sérstaklega áskor-,
anirnar til kosninga. Gesturinn er for-
vitinn og fer að lesa það, sem á húsin er
letrað pg ítalir kalla nú graffiti; hann
furðar sig á því, hvað þar kennir margra
grasa. Sumstaðar eru auglýstar íbúðir til
leigu eða lýst eftir týndum munum. Á.
einu húsinu stendur: »Felix Aufideus,
sendi guð þér ávallt hamingju!« Gestui'-
inn geilgur lengra; þar stendur stórum
stöfum: »Hér er ekki staður fyrir slæp-
ingja«. En þar eru líka kveðjur frá unn-
endum, t. d. þessi : »Hectica, litla Ijúfan
mín, Mercator sendir þér kveðju«,, — eða
þetta erindi undir latneska bragarhættin-
um alkunna:
Snurða hljóp snögglega á þráðinn
og sneiðum við nú hvort hjá öðru;
áður en líður um langt,
lagast það vonandi þó.
Víða á húsveggjunum eru áskoranir til
almennings um að kjósa þenna eða hinn í
trúnaðarstöður borgarinnar. Á einum.
veggnum stendur: »Gerið svo vel að
kjósa M. Marius til lögreglustjóra«, — á
öðrum: »Kjósið Lucretius Fronto; hann
er duglegur og heiðarlegur maður«. —
Frambjóðendurnir eru lofaðir á allar
lundir, en vanalega er lofið skammstafað,
t. d. V. B. (vir bonus), o: góður maður.