Nýjar kvöldvökur - 01.04.1935, Side 50

96
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
Fyrst mun hann hafa vaknað við það,
að Roger læknir viðurkenndi og virti
dyggðir þessarar vesalings vændiskonu.
Hún gat ekki gleymt deginum þeim, þeg-
ar yfirhershöfðinginn heilsaði henni
frammi fyrir fánanum og faðmaði hana,
eins og hún hefði verið hrein og flekk-
laus kona, deginum þegar hermennirnir
færðu henni blómin- Og sérstaklega gat
hún ekki gleymt hinum löngu, en þó fyrir
hana svo dýrmætu vikum, þegar sóttin
geysaði, og hún hafði annað að gera, en
að stunda hina sorglegu og tilbreytingar-
lausu köllun sína. Það var læknirinn, sem
hafði gripið hönd hennar og kynnt hana
fyrir yfirhershöfðingjanum með þessum
orðum: »Þetta er hjúkrunarkonan okk-
ar!« Með honum hafði hún unnið dag og
nótt og hvað eftir annað lagt líf sitt í
hættu yfir fársjúkum mönnum. Honum
hafði hún gefið hjarta sitt allt og hún
tilbað hann með glóandi, en feiminni og
hreinni ástarkennd.
Hún hafði aldrei þorað að biðja hann
um neitt, nema mynd af honum og litlu
dóttur hans, sem var heima í Frakklandi,
því hann var giftur. Hann hafði lítil-
lækkað sig til þess að verða við þessari
beiðni hennar, en þó ekki fyrr en hann
var búinn að láta hana lofa sér því, að
sýna myndina aldrei neinum. Það loforð
hafði María haldið, en myndin var henn-
ar dýrasta og helgasta eign. Þegar hún
var alein og örugg um að engin sæi til,
gleymdi hún sér við að skoða myndina.
Henni var einhver gleði að því að lækn-
irinn skyldi eiga barn. Það kom fyrir að
hún hugsaði um það alla nóttina og
dreymdi þá hina fjarstæðustu vöku-
drauma.
En hin skýra og rökvísa brjóstgreind
hennar kom henni til hjálpar- Hún
reyndi að vísa öllum hugarórum á bug og
ávítaði oft sjálfa sig fyrir að gefa sig á
vald þeim draumórum, sem á allan hátt
voru ósamræmandi atvinnu hennar.
En litlu negrakrakkarnir komust fljót-
lega að því, að hjá Maríu áttu þeir at-
hvarf og fengu margt. Smástelpurnar.
roguðust með dúkkur, sem sumar voru
skreyttar með böndum og glerperlum,..
sem voru ómetanlegir fjársjóðir, og með
hár, sem var eins gert eins og á fullorðn-
um negrastúlkum, sem sé greitt í þykkan
vöndul, sem hékk niður á bakið og var
svo beygt upp eins og hundsrófa. Þær
láu oft allan daginn fyrir utan kofann
hennar og léku sér og mökuðu sig í hvít-
um sandinum, til þess að líkjast henni,
María þvoði þeim svo aftur og gaf þeirn.
sykur. Og foreldrar barnanna álitu
Maríu einhverja góða og volduga dís.
Heiðursmerki þau, sem Maríu höfðu ver-
ið sýnd, eftir að sóttin var gengin um
garð, höfðu haft mikil áhrif á hina inn-
fæddu. Þeir drógu af þeim þá ályktun,
að það hefði verið María, sem sigrað
hafði pestina.
Hún var oft kölluð til negrakvennanna
í barnsnauð. Hún hjálpaði þeim ekkert,
heldur bara sat kyrrlát og hugsandi með-
an þær veinuðu og engdust á hálmfletun-
um. En brátt varð sú trú almenn, að með
nærveru sinni hræddi hún alla illa anda
í burtu og færði ungum konum hjálp og-
blessun-
(Prh.)..
Hún: Hafið þér heyrt að Sigurður var
fluttur á sjúkrahúsið?
Hann: Það getur ekki átt sér stað. Ég
sá hann í gærkveldi á Hótel Borg og þar
var hann að dansa við ljómandi fallega
stúlku.
Hún: Já, það er rétt, en konan hans-
sá hann þar líka.