Nýjar kvöldvökur - 01.01.1959, Blaðsíða 16

2
FYRSTA SKOTIÐ
N.Kv.
Þessi mynd er tekin urn borð í „Þór“ á Húsavík, er for-
seti Islands, hr. Ásgeir Ásgeirsson, kom ]>angað í opin-
bera heimsókn. A myndinni eru, talið jrá vinstri: Júlíus
Havsteen, fyrrv. sýslumaður, Hendrik Sv. Björnsson, þá-
verandi forsetaritari og Eiríkur Kristófersson, skipherra.
Það kom hins vegar í ljós, að fjarlægðin
hafði verið heldur lengri en áætlað var og
við höfðum stillt sigti byssunnar inn fyrir.
Sló kúlunni því niður í sjóinn áður en hún
var komin fram fyrir stefni skipsins, en við
það breytti hún um stefnu og lenti í miðri
síðu togarans. Fallbyssuhlaupin eru riffl-
uð eins og riffilhlaup og er því mikill snún-
ingur á kúlunni er hún kemur út úr hlaup-
inu. Þetta leiddi til þess, að þegar kúlan
varð fyrir viðnámi af sjónum fleytti hún
kerlingar og þaut 40—45 gráða horn til
h.ægri í stað þess að fara beint.
Við sáum, að togarinn nam strax staðar,
en vissum eklci þá, að kúlan hefði hæft hann.
Héldum við svo að skipinu, en þegar við
komum að hlið þess, sáum við, hvar allir
karlarnir stóðu frammi á þilfarinu með
hendurnar beint upp í loftið, eins og þeir
væru að boða algera og skilyrðislausa upp-
gjöf.
Við skildum ekkert í þessari hegðun
þeirra, en þá sáum við, hvar út úr miðri
skipssíðunni stóð eitthvað eins og ára-
hlummur rétt niður við sjóskorpuna. Þetta
reyndist vera sívöl spýta, sem telgd hafði
\erið til og felld í gatið eftir kúluna. En
kúlan hafði ekki aðeins farið í gegnum
byrðinginn, heldur og þvert í gegnum kola-
boxið, og þó það væri fullt af kolurn, var
aflið svo mikið, að hún fór áfram gegnum
kolabynginn, gegnum stálskilrúm og síðan
inn í gufuketilinn. Þar hafði hún skrallað
upp eftir fláa ketilsins og lent upp í þaki
vélarristarinnar, en því næst fallið niður á
gólfið í kyndaraplássinu og hvirflazt þar í
ótal hringi og brotnað.
Inni á kyndaraplássinu var einn kyndari
að starfi, og vissi aumingja maðurinn ekki,
hvaðan á sig stóð veðrið, þegar fallbyssu-
kúlan þaut inn á plássið og allt ætlaði um
koll að keyra af skruðningum og hávaða.
Varð kyndaranum svo um þetta, að hann
fékk taugaáfall og sturlaðist, og var hann
ekki orðinn heill á sönsum, þegar hann var
sendur til Þýzkalands, eftir að við komum
með togarann til Reykjavíkur.
í þessu tilfelli hafði það alls ekki verið
ætlunin að skjóta á skipið, enda þótt við
hefðum fulla heimild til þess, eftir að það
hafði óhlýðnazt. Mátti þetta því heita hreint
slysaskot, en það hafði þó sín óbeinu áhrif
síðar, því að eftir þetta hættu togararnir
síður á það að reyna að komast undan okk-
ur: hafa sjálfsagt álitið okkur hin mestu fól
og fanta, fyrst við ldífðumst ekki við að
skjóta á þýzka togarann miðjan.
Mér vitanlega er þetta fyrsta kúluskotið,