Nýjar kvöldvökur - 01.01.1959, Qupperneq 23

N.Kv.
TÝNDU HLUTABRÉFIN
9
yfir, hafði hann hætt þessu alveg. Sá mað-
ur, sem hafði rænt fjölskyldu sína aleig-
unni, mátti ekki leyfa sér slíka útsláttar-
semi. Nú ráfaði hann um, lamaður af heila-
brotum. Hvar voru peningarnir? Hvar í
heiminum voru þessar 70.000 krónur nið-
ur komnar? Þótt hann ætti lífið að leysa,
gat liann ekki grafið upp í huga sínum ann-
að en það, að þær væru áreiðanlega í ör-
uggum stað.
*
Fjórum mánuðum eftir bréfahvarfið kom
mágkona Seidelins, systir konunnar hans
sálugu, í heimsókn. Hún var lítill þéttvax-
inn kvenmaður með grátt gljákembt hár og
stirðnaða andlitsdrætti, ekkja heimatrú-
hoðskennara. Seidelinssystur höfðu að
sjálfsögðu skrifað henni kveinstafi sína í
hréfi út af þessari hræðilegu óhamingju,
sem hafði lostið fjölskylduna.
Seidelinssystur sóttu þessa frænku sína, að
nafni Signa Back, á brautarstöðina. Þær
voru báðar djúpt snortnar, en ekki hreyfð-
ust hörkudrættirnir í andliti frænkunnar.
Seidelin var mjög miður sín, er hann tók
kveðju mágkonu sinnar. En ekki lét frú
Back eitt orð falla um fjársjóðinn horfna.
Hún talaði um trúboða, sem hún hefði hitt
í lestinni, og var henni áður vel kunnur. Nú
áiti hann í vændum Indlandsför til þess að
úthreiða fagnaðarerindið samkvæmt boði
drottins.
Mattea hafði helt upp á könnuna og
skenkti nú í bollana. Eftir fyrsta bollann
tók Fransiska til máls: ■— Finnst þér þetta
ekki hræðilegt með peningana okkar, Signa
frænka?
— Nei, svaraði frú Back, og klemmdi
saman varirnar.
— Er það ekki hræðilegt? hrópaði Fran-
siska og Mattea í tvísöng. Aleigan okkar!
— Ef þið skilduð, hvern tilgang þetta
hefur, mundi þetta verða ykkur aðeins til
blessunar, sagði frú Back.
Nú varð nokkur þjakandi þögn, og svo
í'purði Seidelin:
— Hver er tilgangurinn?
— Það getið þið aldrei efazt um, svar-
aði frú Back. Haldið þið að slíkt geti kom-
ið fyrir án vilja Herrans? Nei, án hans vilja
fellur enginn spörfugl til jarðar, það hljót-
um við að játa, ef við höfum heila sjón.
Hann hefur sjálfsagt talið ykkur vera það
íyrir beztu, að eiga eklci alla þessa peninga.
— Heldurðu það? spurði Seidelin, auð-
mjúkur.
— Skrifað stendur, að það sé auðveld-
ara fyrir úlfalda að komast gegnum nálar-
auga en ríkan mann að komast inn í himna-
ríkis ríki, sagði frú Back í dálítið glamur-
kenndum prédikunartón. Herrann metur
meira velferð sálarinnar en tímanlegan á-
vinning. Hann hefur hugsað sem svo, að
ykkur kæmi bezt að losna við peningana, til
þess að ykkur ynnist tími til að hugsa um
sálarheill ykkar. Þú ert gamall maður, Sei-
delin, þú hefur áreiðanlega ekki hugsað
nægilega um það.
— Eftir þessu er þá varla hægt að segja,
að það hafi verið mér að kenna, að pening-
arnir týndust, sagði Seidelin áfjáður.
— Nei, þér leyfist alls ekki að trúa því,
sagði frú Back hörkulega. Ef þú hefðir not-
að auðæfi þín á annan hátt, hefði þér á-
reiðanlega verið leyft að halda peningun-
um þínum. En þú notaðir þinn Mammon til
syndsamlegra hluta. Þii ofmetnaðist af gulli
þínu og beygðir þig ekki í auðmýkt fyrir
Drottni .... Og þú varst ofæta og sælkeri.
Seidelin drúpti höfði. Það var ekki í
fyrsta sinn, sem mágkona hans álasaði hon-
urn vegna ístöðuleysis hans gagnvart port-
víninu. En, guð minn góður, ekki eru þeir