Nýjar kvöldvökur - 01.01.1959, Síða 29

N. kv. SKÖPUNARSAGA SLÉTTUFYLKJANNA í CANADA 15
Frá Rauðá, skipastigi og járnbrautarbrú.
ið víðáttumeiri en nú. Hudsonflóinn var þá
þurrt land. Grænland og heimskautslöndin
voru þá ein samfelld heild; til beggja hliða
náði þetta land hundruð mílna út í Kyrra-
haf og Atlantshaf. Landið var mjög lágt,
íeis aðeins lítið eitt yfir sjávarmál; enn
lægra belti þessa forna lands var þar, sem
slétturnar miklu eru lægstar í dag.
Þá hófust eldgos og jarðskjálftar og mið-
bik vestursléttunnar beygðist seint og hægt
niður og hin fyrsta innrás sævar flæddi inn
á þessa sokknu spildu að austan og féll út
að vestan, þar sem nú er Suður-Californía;
það huldi það svæði, sem nú eru Klettafjöll,
og mikinn hluta þess, sem nú eru sléttufylki.
Upp úr þessu flóði stóðu Alaska, British
Columbia og partur af Bandaríkjunum.
Þetta flóð og þau, sem síðar komu, flæddu
inn mjög hægfara. Hvert fyrir sig tók um
50 milljónir ára að rísa og falla. Nákvæm-
lega sörnu öfl eru að verki enn í dag, en
þau eru svo hægfara, að þeirra verður tæp-
lega vart á heilli mannsævi án þar- til gerðra
mælitækja. Til dæmis eru strendur Svíþjóð-
ar að rísa úr hafi, en aðeins hálfan þuml-
ung á ári, en eftir tíu þúsund ár verður inn-
sævi það, sem nú er Eystrasalt, þurrt land.
Milljóna ára regn svarf og eyddi frum-
hjörgum landsins, straumvötn báru hið mol-
aða berg til sjávar og það settist í sjávar-
botninn og breyttist í berghellu á nýjan leik;
þessi nýja steintegund er þekkjanleg á tak-
mörkum Cambríaflóans.
Þegar tímar liðu, myndaðist smávegis
sjávargróður og frumstæðar lífverur, svo
sem: sæormar, svampar, sniglar, marglitt-