Nýjar kvöldvökur - 01.01.1959, Page 39

N.Kv.
VISNAÞATTUR
25
í 3. heftinu 1957 birti þátturinn nokkrar
vísur Gísla Olafssonar skálds á Sauðár-
króki. Af því tilefni hefur okkur borizt eft-
irfarandi bréf, sem undirritað er Skeggi
Skeggjason:
„Það er alltaf gaman að hitta skemmti-
legan, gamlan góðkunningja, og svo þótti
mér, er ég las vísur Gísla Olafssonar skáids
í Nýjum kvöldvökum.
Gísli var mér frá bernsku kunnur fyrir
sitt Ijúfa ljóðaspjall við læk, barnagull,
könguló og þá er hann kvað fastara að, svo
sem:
Drangey, sett í svalan mar,
sífellt mettar snauða.
Báran létta lagar þar
ljóð um Grettis dauða,
og ekki síður, er hann setti ofan í við
maurapúkann, og áður en ég vissi af, var ég
íarinn að rabba við Gísla:
Kvaðstu þýtt um könguló,
kunningjann í mónum,
svo um innsta inni smó
ylur í þínum tónum.
Bernsku og þroska í braga glóð
batztu hreinni snilli.
Enn þín seytla lækjarljóð
landshornanna milli.
Eg í ljóðaklungur klíf,
kátt skal undir taka;
alltaf kveikir ljós og líf
lipurt kveðin staka.
Oft hún bogið bak fær rétt,
blóðgar hemað undir;
hún hefur margra lyndi létt,
linað þrautastundir.
Hún á málsins mýksta kvak,
meitlað sárast getur,
heflað íslenzkt tungutak,
tignar ekkert betur.
VísnaspWlið vinljúft hef
vængjað kallað gaman,
stuðlar/snjallra orða ef
óvart fálla saman.
Jón Pálmason alþingismaður á Akri hef-
ur sýnt þættinum þá velvild að senda hon-
u m nokkrar stökur eftir sig, og fara þær hér
á eftir:
Eftir vorharðindi.
Grösum klæðast fara fjöll,
fegurð svæði þekur.
Veðra mæða úti öll,
yndi glæðast tekur.
Svarað umtali um annan mann.
Lífs í ólmum öldu glaum
oft á bátinn gefur.
Freistinganna fyrir straum
fallið margur hefur.
Vísitala frá 1955.
Er að verða auðnubann
á okkar kæra Fróni.
V ísitöluvitley san
veldur mestu tjóni.
Þroskaleiðin.
Oðlast seggir þroska þá,
þekkja hregg og rótið,
ef þeir leggja leiðir á
lífsins eggjagrjótið.
Á norðurleið í flugvél.
Glitrar á brúnum geislabæn,
gyllir rúnabingi.
Óskatúnin eru græn
inni í Húnaþingi.
Undan rennur lygi.
Setjið grey og glópa í bann,
grípið á meginkýli
með því að segja sannleikann,
svo að eigi tvíli.
Ellivísa Snæbjarnar í Hergilsey.
Elli á sögu einn á veg,
ekki fögur sýnum,
hennar dögum eyði ég.
eftir högum mínum.
Síðan efni í þetta hefti var sett liafa margar góðar vísur
borizt í samkeppnina og munu þær birtast í næstu heftum.