Nýjar kvöldvökur - 01.10.1959, Blaðsíða 47

N. Kv.
165
«r
______ Framhaldssaga eftir Þórdísi Jónasdótfur.
\
Dalnrinn og þorpið
Hann stóð út í dyrum, meðan föður Iians
var vigtað út kaffi, sykur, grjón og fleira.
Búðarmaðurinn var ekki ómjúkur á mann-
inn, en drengnum fannst eitthvað auðmýkj-
andi við framkomu föðurins, eins og hann
væri að biðja um eitthvað af náð. Svo komu
nokkrar telpur í stuttum pilsum inn í búð-
ina. Þær voru leggjalangar og héldu á aur-
um sínum í lófanum, en voru ekki afgreidd-
ar strax, því búðarmaðurinn átti annríkt.
Þær horfðu á drenginn og stungu saman
nefjum, horfðu aftur á hann og hlógu.
Kaupmaðurinn talaði eitthvað um skuld, en
drengurinn heyrði ekki liverju faðir hans
svaraði, hann var svo lágmæltur. Telpurn-
ar lézt drengurinn ekki sjá.
Þegar þeir riðu heimleiðis um kvöldið
feðgarnir og komu á veginn fyrir neðan
Hvannn, stóð maður við túnhliðið og heið
þeirra. Það var presturinn, síra Ingimar.
Ekki vissi hann fyrir, hverjir þar voru á
ferð. Hann hafði verið að reka fé úr bezta
engjablettinum sínum og stanzað þarna til
að kasta mæðinni. Drengurinn har óðara
kennsl á prestinn og urðu með þeim fagn-
aðarfundir. Klyfjar voru leystar af hestin-
um og feðgarnir gengu heim með presti.
Það lágu steinþrep upp í íbúðarhúsið, fjög-
ur breið þrep, blóm í stórum leirpotti út á
hlaði. Þarna var einnig skrúðgarður og
rimlagirðing í kring og voru plögg breidd
til þerris í grindina. I garðinum var eitt hátt
reynitré og nokkur smærri. Kirkjan stóð
ein sér á sléttri flöt og kirkjugarður nokkru
fjær. I hlaðvarpanum var sóley og bjart að
sjá norður til hafsins.
Prestur bauð þeim feðgum til stofu. Kon-
. an hans var ung og grannvaxin og hafði hún
þýðasta málróm, jafnvel enn þýðari en kon-
an á A. Þá var hún og vel ldædd, í bláan
kjól með rauðum ísaumi og það var hvít
blúnda á svuntunni hennar. Drengurinn
stóð og litaðist um.
Þeir þáðu góðgjörðir. Presturinn sagði
konu sinni frá heimboðinu, sexii hann hafði
gert drengnum. Svo hann verður þó líklega
að fá að vera nóttina, svaraði hún. Faðir
drengsins maldaði í móinn, en varð að láta
undan og gefa leyfið. Drengurinn mátti vera
tvo daga um kyrrt. Presturinn lofaði að sjá
um hann til baka.
Það er líklega réttast, að ég skilji hann
Blesa eftir hjá þér, sagði Steini. Hann ratar
fram dalinn og er fótviss, þó gamall sé. Og
svo er engin hætta á að hann strjúki frá þér.
Svo kvaddi faðirinn drenginn og hað
Ixann að sýna presthjónunum mikla kurteisi.
Því svaraði drengurinn ekki. Það var svo
fráleitt að hann færi að hafa nokkur stráka-
pör í framrni hér, að hann eyddi engum oi'ð-
um að því.
Vertu bless, sagði hann.
Hann settist að borði með hvítum dúki,
át mjólkurgraut með kanel og sykri og kjöt