Nýjar kvöldvökur - 01.10.1959, Blaðsíða 26

144
SÖKKU- OG SYÐRA-HVARFSÆTTIR
N. Kv.
nöfn þeirra feðga á Tjörn, séra Árna Hall-
dórssonar og Stefáns sonar hans, er prestur
varð í Felli í Sléttuhlíð, þá á Kvíabekk í
Ólafsfirði og síðast á Hálsi í Fnjóskadal.
Eitt af börnum séra Stefáns Árnasonar var
Stefán eldri Stefánsson alþingismaður,
hreppstjóri og bóndi í Fagraskógi. Sýnt er,
að Guðrún Halldórsdóttir hefir borið góðan
þokka til þeirra Tjarnarmanna. Var og ann-
ar þeirra athvarf hennar og skjól, þá er hún
var í bernsku og föðurlaus, en hinn uppeld-
isbróðir hennar. Það er því auðséð af því,
sem hér er sagt um nafngift Guðrúnar Hall-
dórsdóttur til handa sonum sínum, að virð-
ingar- og þakkarkennd hennar bar svo hátt,
að Stefánsnafnið bera þeir allt til þessa
dags, nokkrir afkomendur hennar af ætt
Sandármanna. Árni Jónatansson og Guðrún-
ar lézt á unglingsaldri og þótti þá vera væn-
legt mannsefni. Stefán Jónatansson ólst upp
með foreldrum sínum. Varð snemma burða-
legur og þrekvaxinn unglingur. Þótti hins
vegar, á meðan hann var í foreldragarði,
eigi með, öllu vinnugefinn. Breyttist þetta
hráðlega til betri líkinda, svo að fullvíst er,
að Stefán var um tvítugsaldur orðinn harð-
snúið og átakamikið karlmenni og aðfara-
maður hinn mesti við hvert verk bæði á sjó
og landi. Var mál manna, þeirra er bezt
þekktu, að jafngilti hann einn tveimur körl-
um, er gildir þóttu. Stefán Jónatansson var
í hærra meðallagi á vöxt, vöðvamikill og
rnjög þrekvaxinn, einkum um brjóst og herð-
ar, Ijós á hár og skegg. Svipurinn allmikill
og á stundum allþungur, augu blágrá, er
hvort tveggja lýsti einbeitni og þreki. Hreyf-
ingar ákveðnar og fumlausar og viðbrögð
öll og háttsemi sjálfstæð og persónuleg.
Fannst á, að maðurinn mundi þess albúinn
að fara sínu fram og eigi svo spurull um á-
lit eða skoðanir annarra. Svipmót karl-
mennsku og kjarks fylgdi Stefáni Jónatans-
syni, hvar sem hann fór, og líklegri mundi
hann vera til þess að styðja aðra, en að fé-
lagar hans og grannar þyrftu að styðja hann.
Stefán var maður félagslyndur að náttúru
og bóngóður hverjum manni, er til hans
þurfti að leita. Hann var ágætur ferðamað-
ur, úrræðagóður og fylgirin sér gegn hvers
konar farartálma. Var því mörgum aufúsa
á að komast í ferð með og njóta samfylgdar
Sandárbóndans. Drykkjumaður var Stefán
alls enginn. Ein liins vegar smakkaði hann
vín í hófi vina sinna og kunningja. Varð
hann, ölhreifur, innilega glaður, viðmóts-
hiýr og öllum góður. Bar það þá stundum
við, að hann tók lítil hörn í fang sér, ef nær-
stödd voru, vafði þau örmum og lék við þau
dátt.
Stefán Jónatansson kvæntist ungur og
gekk að eiga Onnu Sigurlaugu Jóhannesar-
dóttur, bónda á Urðum, Halldórssonar
l^ónda á Grýtubakka í Höfðahverfi, Páls-
sonar hónda á Karlsá á Ufsaströnd, Sig-
urðssonar bónda á sama stað. Kona Jóhann-
esar Halldórssonar og móðir Önnu Sigur-
laugar var Anna Guðlaugsdóttir, hrepp-
stjóra og bónda á Svínárnesi á Látraströnd,
Sveinssonar. Alsystir Önnu Guðlaugsdóttur
á Urðum var Þórey, er átti Jón bónda á
Munkaþverá í Eyjafirði. Þeirra sonur var
Stefán Jónsson, er lengi hjó á Munkaþverá
og allnafnkenndur varð og héraðskunnur og
einn af helztu forvígismönnum Kaupfélags
Eyfirðinga við upphaf þeirrar stofnunar.
Þau Stefán og Anna Sigurlaug virðast
hafa byrjað búskap á parti af Hæringsstöð-
um, og þar fæddist þeim fyrsta barn sitt,
Anna Stefanía, 26. maí 1879. Frá Hærings-
stöðum fóru þau að Urðum og höfðu þar