Nýjar kvöldvökur - 01.04.1961, Blaðsíða 35

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
5 «
s.
s
i
s
s
s
SJÖTTI ÞÁTTUR ^f^f^f^f^f^f^f^f^f
SJALFSÆVISAGA
Jónasar Jónassonar frá Hofdölum
S
15
15
15
15
15
Á fyrstu búskaparárum Sigurðar kom
bóndi einn þar úr sveitinni að finna hann.
Þetta var síðla vetrar. Bóndi þessi — við
getum kallað hann Jón — var fátækur en
skilamaður og fjárglöggur. Erindi hans við
Sigurð var það, að bjóða honum tvo geld-
inga til kaups og segir svo: „Þú gerir mér
mikinn greiða, Sigurður, ef þú gerir þetta
fyrir mig. Mér bráðliggur á þessum krón-
um upp í skuld sem er að falla í gjalddaga."
Sigurður svarar: „Því bauðstu ekki Helga i
Sólheimum geldingana, þeirn mikla bónda
og sauðavini?" Jón svarar: „Ég fór fyrst til
Helga en fékk afsvar og er ég reyndi að
blíðka karlinn með því að hæla geldingun-
um, svaraði hann stuttarlega:
,Eg á nóg
sauðarefni en fáar krónur/ og svo var þeirri
málaleitan lokið.“ Sigurður brosir við og
segir: „Ég er nú frumbýlingur eins og þú
veizt, Jón minn, en þó ætla ég samt að leysa
þessi vandræði þín og kaupa af þér gelding-
ana, en sjá verður þú um þá til eldadags.“
Jón svarar: „Vel gerir þú, Sigurður, að
forða mér frá því að verða vanskilamaður.
Geldingunum skal ég skila til þín á tilskyld-
um tíma.“ Um þetta leyti var það föst venja
að rýja geldfé svo snemma sem hægt var og
reka það til afrétta. Vorið eftir að Sigurður
keypti geldingana, ráku þeir saman, hann
°g Helgi í Sólheimum.
Þetta var myndarlegur hópur, því þessi
Geimi 1 i voru með þeim fjárflestu í sveitinni.
Það lá vel á Helga og var hann vel málreit-
mn þegar tími gafst til frá rekstrinum.
Skannnt fyrir framan Silfrastaði stönz-
uðu þeir til að lofa fé og hestum að grípa
niður. Þá vindur Helgi sér að Sigurði og
segir: „Segðu mér eitt, Sigurður minn.
Hver á fallegu geldingana, sem hafa haldið
saman og alltaf verið framarlega í hópnum,
annar er svarthöttóttur en hinn móbíldótt-
ur?“ Sigurður svarar og heldur snöggt. „Það
eru geldingarnir, sem þú vildir ekki í vet-
ur.“ Helgi varð ókvæða við, en segir þó:
„Vildi ekki, segir þú, ég veit ekki til að ég
hafi átt þeirra kost.“ „0-jú,“ segir Sigurð-
ur. „Jón í Koti bauð þér þá síðla vetrar —
bað þig meira að segja að kaupa þá af sér,
en þú neitaðir, svo kom hann til mín sömu
erinda, ég keypti þá og sé ekki eftir þeim
kaupum.“ Eftir þetta dróst ekki orð úr
Helga, þar til þeir sneru aftur heimleiðis,
þá segir hann: „Mikill heppnismaður ætlar
þú að verða, Sigurður." Sigurður svarar að
bragði: „Þetta þykir mér góður spádómur
hjá Helga i Sólheimum.“ Eftir það tók
Helgi aftur gleði sína.
ENN UM MIÐSITJUHEIMIUIÐ.
Eins og ég hef þegar gefið í skyn, var ekk-
ert stórbú á Miðsitju eða ríkidæmi. Raun-
ar var maddama Þóra talin efnuð, hún átti
4 jarðir, voru þrjár þeirra norður í Öxna-
dal en allar fremur smáar. Þó mun hún hafa
fengið milli tíu og tuttugu gemlinga vor
hvert í landskuldir. En bú hennar var ekki
stórt: 1 kýr, 2—3 hross og um 30 kindur á
lóðrum. Aðrar eignir átti hún ekki, en varð
að kaupa alla vinnu meðan Jón fóstursonur
hennar var í bernsku. Pabbi hirti urn fénað
hennar og mun sú vinna hafa komið upp í
afgjald þess hluta jarðarinnar, er hann bjó