Barnabók Unga Íslands - 01.01.1906, Qupperneq 8

BARNABÖK
komu svikin í ljós, því að refshjónin og
yrlingarnir tóku Golsu litlu og átu hana.
II.
Refaveiðar.
Börnin fóru lil stekkjar uin morguninn
og ljetu lömbin út. En Birni lilla brá í
brún, þegar liann sá að Golsu litlu vantaði.
Hann átti Goisu sjálfur og sá mjög eftir
benni. Nú þóttist bann Vita að refurinn
liefði náð hénni. Hann bjel að liefna Golsu
sinnar, en þá varð liann fyrst að finna grenið,
en það vissi enginn, livar það var. En nú
sá Björn litli að Snati var kominn upp í
hlíð og þóttist liann sjá að bann væri að
rekja spor. Hann lijelt því á eptir Snala og
er það skemst frá þeim að segja, að þeir
fundu grenið og sáu vegsummerki.
Björn bljóp nú beirn og sólti byssuna
sína og fjekk með sjer Sigmund skytlu. Sig-
mundur fór með byssu sína og lagðist á
grenið. Þar fór allt á þann veg, sem Jónas
Hallgrímsson kveður:
Komið er að dyrum,
lcallað er úti,
skotmaðnr spyr: