Barnabók Unga Íslands - 01.01.1906, Side 34

34
BARNABÓK
nú, ef vjer færum þetta ævintýri úr fötunum?
Hvaða alvara liggur þar falin að baki sþaugs og
skáldskapar?
Hver er öskustóar drengurinn? Hann er ol-
bogabarn fátæks manns. Hann liggur í öskustó
og enginn sinnir honum, en bræður hans hlæja að
honum. En lionum auðnast þó að vinna sjer
konungsdóttur og hálft konungsríki. Hvað er hjer
átt við? Þetta: Lít þú eigi á búnað eða fjáreign,
eða yíirborðið. Ger þjer eigi í hugarlund að slíku
sje að treysta, þegar i raunirnar rekur. Nei, þá
er bjarga skal lífinu eða vinna stórvirki, þá er
ekkert undir klæðaburði eða stjett komið. Eá er
allt komið undir hugprýði. drengskap og mannviti.
Hvað er nú meira í ævintýrinu? Konungur
vildi fá brunn, er aldrei þornaði allt árið, en eng-
inn gat grafið hann. Og eikitrje hafði vaxið rjett
fyrir utan gluggann hjá konungi. Var það svo
mikið og digurt, að það skygði á ljósið í konungs-
höllinni. Konungur hafði heitið þcim stórfje, er
feldi eikina, en engum var fært. Pá kom olboga-
barnið. Hann feldi eikina og gróf brunninn. En
hvi var honum fært? í ævintýrinu segir að hann
og bræður lians gengu undir brattri hlíð. Heyrðu
þeir þá að einliver hjó í sífellu uppi í hliðinni.
Bræðurnir skeyttu því engu, en öskustóardrengur-
inn mælti: »Vita vildi jeg, liver þar höggur uppi
i hlíðinni«. Síöan gekk hann upp hjallana. Betla
var þá öxi, er hjó þar í sífellu furubol einn.
Hann tók öxina. Sú öxi feldi konungseikina.
Eins var um pálinn, sem gróf sjálfkrafa í
sifellu, og valhnotina, sem vatnið seitlaði úr:
Pállinn gróf brunninn, en valhnotin gaf vatnið.