Sjómannadagsblaðið - 12.06.1960, Qupperneq 43

Jónas Árnason:
FERÐASAGA
Hún stendur á uppfyllingunni í
Höfn, að kvöldi 8 júlí merkt með
spjaldi eins og hver annar vamingur
kollótt og skjöldótt og bundin við
staur.
Kýrnar fólksins í þorpinu eru að
koma glaðar og reifar heim úr hag-
anum rabbandi saman á sinn sér-
staka hátt og hlakkandi til að losna
við mjólkina úr sínum troðnu júgr-
um og liggja svo og jórtra í róleg-
heitum dálitla stund og sofna síðan
vært og vakna aftur snemma í fyrra-
málið til að halda áfram að bíta
þetta blessaða gras; það er meira
blessað grasið hér í Homafirði;
kvöldsólin roðar jökulinn.
Skjalda lítur til þeirra og baular.
Hún baular með löngum aðdrag-
anda, þetta byrjar einhversstaðar
lengst inni í sálinni og maður heyrir
það varla, og um tíma heldur maður
það sé að verða búið, en svo fer það
smámsaman hækkandi og endar í
öskri sem fyllir allt umhverfið og
hlýtur að heyrast langt upp í Nesja-
sveit.
Syfjaður farþegi kemur neðan úr
skipinu og spyr:
„Var verið að pípa í síðasta sinn?“
Þetta er á Herðubreið, og unga
fólkið sem stendur á dekkinu fer að
hlæja af skemmtan yfir því að ein
belja skuli geta baulað svo hátt að
maðurinn haldi það hafi verið sjálft
strandferðaskipið.
Upp úr lestinni er verið að skipa
því síðasta sem hér á að fara í land;
ljár í sláttuvél, þríhjól handa ein-
hverju barni, tvö dúsín af rekum,
vaskafat, skaftpottur, stóll; menn-
irnir losa uppskipunarnetið utan af
þessu á bílpallinn, og bíllinn ekur
með það á burt.
Nú er skipinu ekkert að vanbún-
aði að halda áfram ferðinni, nema
einn farþegi er ókominn um borð.
A uppfyllingunni stendur hár og
mjór grindakassi og mennirnir færa
hann fram að skipinu. Það er allt í
einu kominn nýr maður í hóp þeirra,
lítill maður og grannur og hjálpar
þeim að færa kassann. Síðan gengur
litli maðurinn þangað sem Skjalda
stendur bundinn við staurinn, leysir
hana og teymir að kassanum. Hún
á að fara inn í kassann, en er hrædd
við það, og eyrun á henni fara á
hreyfingu, og litli maðurinn styður
annarri hendi á hrygg Skjöldu en
tekur hinni um eyrað á henni og
hvíslar einhverju í það. En Skjalda
er eftir sem áður hrædd og vill ekki
fara inn í kassann.
Maðurinn við spilið um borð í
skipinu kallar til mannanna á upp-
fyllingunni að flýta sér.
Mennirnir fara að ýta á Skjöldu,
þetta er heill hópur, en litli maður-
inn gengur aftur fyrir þá og horfir
þaðan á það sem gerist.
Mennirnir ýta og ýta, en Skjalda
spyrnir fyrir sig framfótunum og
lætur þunga sinn allan hvíla á aftur-
fótunum.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 27