Sjómannadagsblaðið - 01.06.1995, Qupperneq 54

Manni verður hugsað um hve mikið er
hægt að gera á skömmum tíma á
neyðarstundu. Þegar fáninn hvarf í
hafið leit Ólafur Tómasson á úrið sitt
og var klukkan þá nákvæmlega fimm
mínútur yfir hálfníu, en skeytið hæfði
Dettifoss við vaktaskiptin hálfníu.
Hafa því varla liðið meira en fimm til
átta mínútur frá því er ósköpin riðu
yfir og þar til skipið var sokkið!
Ekki verður feigum forðað...
„Mér hefur oft orðið hugsað til þess
hve skrýtið það var hverjir komust af
og hverjir fórust - til dæmis mennirnir
sem voru frammi í. Aftur á móti fórst
einn af kyndurunum, Helgi Laxdal,
sem var afburða hraustur maður:
Varla var búið að varpa akkeri einhvers
staðar svo að hann væri ekki kominn í
sjóinn til þess að synda. Hann var á
leiðinni aftur eftir þilfarinu stjórn-
borðsmegin þegar flekinn sem ég gat
um hrökk út og í sjóinn. Þeir Tryggvi
Steingrímsson þjónn og Theódór
Rósantsson farþegi komust strax upp á
flekann. Helgi stökk í sjóinn og
hugðist ná til flekans einnig - en náði
honum aldrei. Þeir köstuðu þó til hans
bjarghring, en drógu ekki og þarna
hvarf hann þeim sjónum.
Sama mátti segja um Jón Bogason
bryta. Hann var fyrsti maðurinn sem
við ætluðum að taka upp í bátinn - en
hverfur okkur sjónum með öllu sem
fyrr segir. Hann fannst rekinn síðar og
hefur því verið á floti, enda í lífbelti.
Þá var það merkilegt með konurnar
tvær f sjónum. Hvað réði því að bát-
num sló flötum og annarri varð bjarg-
að en hin hvarf?
Þá var það kynlegt að Jóhannes
Sigurðsson búrmaður hitti Anton
Líndal 2. matsvein aftur við flekann
sem flestir komust á og segist ekki
finna neitt lffbelti. Anton hefur þá
engin orð um en leysir af sér sitt líf-
belti og fær honum. Jóhannes klæðir
sig í beltið og fara þeir báðir í sjóinn:
Anton kemst á flekann - lífbeltislaus,
en hinn drukknar...
Eitt merkilegt man ég sem Nikólína
Kristjánsdóttir þerna sagði mér síðar.
Kvöldmatur um borð var etinn
klukkan sex og margir, þar á meðal
Jón Bogason bryti, höfðu fyrir sið að
leggja sig eftir matinn. Þetta hafði
hann gert kvöldinu áður og sofnaði
eiginlega strax. Þess skal getið að hann
var tvíkvæntur og hafði misst fyrri
konu sína úr einhverjum sjúkdómi.
En sem hann sofnar þarna dreymir
hann undarlegan draum: Honum
þykir sem fyrri kona sín komi til sín
og furðar sig á hvað hún sé að gera
þarna. En hún svarar og segir: „Ja, ég
var send til þess að taka á móti þér.„
Jón vaknar við þennan draum og veltir
honum eitthvað fyrir sér en sofnar svo
aftur. En þá ber svo við að hann
dreymir nákvæmlega sama drauminn!
- Jón var fullorðinn maður og ákaf-
lega sjóndapur og notaði mjög þykk
gleraugu. Því var Nikólína þerna vön
að líta inn til hans á kvöldin og aðgæta
hvort hann vantaði eitthvað, áður en
hún gekk sjálf til náða. Jón reyndist
ekkert vanta en segir henni samt
þennan furðulega draum sinn.
Hvorugt skildi merkingu draumsins
þá, en eftir að Jón fórst varð
merkingin því ljósari.“
Hjá Eimskip í 40 ár
„Eftir að Dettifoss var skotinn niður
réði ég mig sem 1. vélstjóra á gamla
Willemoes sem Eimskip hafði keypt
og hét nú Selfoss. Þegar félagið síðar
keypti gömlu Kötluna fórum við
nokkrir gömlu vélstjóranna af
Dettifossi yfir á það skip — og er ekki
að orðlengja það að upp frá því starf-
aði ég hjá Eimskip í 40 ár, eða til ársins
1982. Þá var ég orðinn 65 ára. Of
langt yrði að telja upp öll þau skip sem
ég var á, en síðast var ég á Selfossi sem
1. vélstjóri. Þó greip ég inn í sem 1.
vélstjóri eftir þetta þegar eftir því var
leitað.
Ég kvæntist árið 1952 og er konan
mín Eybjörg Sigurðardóttir. Við
eigum fjögur börn, tvær stúlkur og tvo
drengi. Elstur er Þorvaldur, síðan Geir.
þá Lovísa og loks Valgerður.
Ég held að þrátt fyrir áfallið a
Dettifossi hafi ég verið á réttri hillu 1
lífinu í starfi mínu sem vélstjóri. Að
minnsta kosti dreg ég í efa að ég hefú'
nýst þjóðfélaginu betur á annan hátt!
Hér með þökkum við Geir ]■
Geirssyni vélstjóra fyrir frábæra
frásögn af endalokum Dettifoss. Þau
hjón búa að Hagamel 30 í Reykjavík
og áður en blaðamaður Sjómanna-
dagsblaðsins kveður verður hann
þeirrar ánægju aðnjótandi að fá að
skoða fágætlega fagra muni sem GeU
hefur skorið út í tré eða smíðað 1
málm - þar á meðal sveinsstykkið fra
vélsmiðjunni á Þingeyri sem ber l*r'
lingnum fagurt vitni. Aðrir mumr
hans sýna ósvikið listamannshan<i'
bragð, þótt Geir af hógværð sinn1
mundi sjálfsagt vilja draga úr þem1
orðum. Við óskum þeim konu hans
alls hins besta og ítrekum þakkir fyrlf
frásögn sem ekki var annað hægt e°
hlýða á sem bergnuminn.“
Atli Magnúss°n
54
SJÓMANNADAGSBLAglP