Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1995, Blaðsíða 98

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1995, Blaðsíða 98
geðið sjálft eins og meðhjálpari í kirkju. „Hugleiddu þetta nú“ segi ég. „Ég bið þig að hugleiða þetta. Ég lít við hjá þér á morgun.“ Hann urraði eitthvað í þá veru að hann yrði „fjarverandi allan daginn.“ Þegar ég var á leið niður stigann langaði mig mest að berja höfðinu við vegginn af einskærum vonbrigðum. Hann Robinson skipstjóri hérna getur borið vott um það. Mér fannst skelfilegt að hugsa um allt þetta undursamlega efni sem morknaði til einskis þarna í sól- inni - efni sem léti sykurreyrinn bruna upp mót himinhvolfmu. Orkuupp- spretta Queenslands! Og í Brisbane, en þangað fór ég til þess að reyna fyrir mér í allra seinasta sinn, sæmdu þeir mig nafnbótinni brjálæðingur. Hreinir örvitar! Eini viti borni maðurinn sem á vegi mínum varð var ekillinn sem ók mér erinda minna. Mér leist svo á að hann mætti muna sinn fífil fegri. Hah! Robinson skipstjóri? Þú manst söguna af kúskinum sem ég hitti í Brisbane - þú manst eftir henni? Sá karl var hreint ótrúlega glöggskyggn. Hann skildi þetta til hlítar á augabragði. Það var óblandinn unaður að spjalla við hann. Eitt kvöldið, þegar ég hafði átt í einhverjum djöfuls brösum með útgerðarmennina daglangt, var ég í svo slæmu skapi að ég sagði: „Nú verð ég að drekka mig fullan. Komdu með; ég verð að drekka mig fullan, því annars missi ég vitið.“ „Ekki skal stan- da á mér“ segir ekillinn, „drífum okkur bara.“ Ekki veit ég hvað ég hefði gert án hans. Hæ, Robinson skip- stjóri!,, Hann potaði fingri í síðuna á félaga sínum.„He! he! he!“ hló sá forni, leit annars hugar niður götuna og pírði svo tortrygginn á mig dapurleg, myrk augu...He! he! he!“... Hann studdist enn þyngslalegar en áður fram á regn- hlífina og tók að stara niður fyrir sig. Ég þarf ekki að taka fram að ég hafði gert ítrekaðar tilraunir til þess að sleppa frá þeim, en Chester hafði ónýtt þær allar með því einfaldlega að grípa í boðunginn á frakkanum mínum og halda mér föstum. „Augnablik. Ég hef fengið hugboð.“ „Hvaða andsk... hugboð“ hraut upp úr mér á endanum. „Ef þú heldur að ég ætli í félag við þig...“ „Nei,nei, drengur minn. Nú er það of seint, hversu mjög sem þig hefði langað til þess. Við erum búnir að útvega gufuskipið.“ „Þetta er nú ekki annað en svipur af gufuskipi“ sagði ég. „Nógu gott til að byrja með - við líðum ekki neitt yfirlætisþvaður hér. Ekki satt, Robinson skipstjóri?“ „Nei! nei! nei!“ krunkaði sá gamli án þess að líta upp og riða hins ellihruma höfuðs lýsti nú nær hamslausri einbeitni. „Mér skilst að þú sért kunnugur þess- um stráklingi“ sagði Chester og gerði hreyfingu með höfðinu í þá átt sem Jim hafði gengið, þótt hann væri nú löngu horfinn. „Hann var að troða sig út með þér á Malabar í gærkvöldi - eða svo var mér sagt.“ Ég kvað það satt vera og eftir að hann hafði látið þess getið að sjálfur hefði hann síst á móti því að berast á og lifa hátt, þótt því ver yrði hann að horfa í hvern skilding þessa stundina (- „aldrei of mikið í handraðanum vegna framkvæmdanna! Ekki satt, Robinson skipstjóri?“ -) þandi hann út brjóst- kassann og strauk stríða kampana, meðan sá nafntogaði Robinson, hóst- andi og kjöltrandi við hliðina á honum, kreisti handfangið á regn- hlífinni fastar en nokkru sinni og virtist að því kominn að síga hljóð- laust saman í gamla beinahrúgu. „Sá gamli á nefnilega alla peningana, þú skilur“ hvíslaði Chester að mér í trún- aði. „Ég hef reytt mig inn að skyrtunni við að koma þessu bölvuðu fargani á hreyfingu. En bíddu bara, bíddu bara. Betri dagar eru í vændum“... Skyndilega virtist hann verða stein- hissa á þeim merkjum óþolinmæði sem hann sá á mér. „Ó, hamingja° sanna!“ hrópaði hann. „Ég er að seg)a þér frá stórkostlegustu hugmynd allra tíma og...“ „Ég hef mælt mér mót við mann“ sagði ég bljúgur og biðjandt „Hvað um það?“ spurði hann °8 undrunin var ósvikin; „láttu hann bíða.“ „Það er einmitt það sem ég er cc . að gera“ ansaði ég; „væri ekki rétt a° þú segðir mér hvað þú vilt?“ „Kaupa tuttugu hótel eins og þetta þarna rumdi hann niður í bringu sér; °§ hvern einasta spjátrung sem fær sér þar inni líka - tuttugu sinnum.“ Hann lelt upp og það var hikleysi í svipnum: „E§ vil fá þennan strákling.“ „Ég veit ekk1 við hvað þú átt“ sagði ég. „Hann er til einskis nýtur, ekki satt?“ sagði Chestef snúðugt. „Ég hef ekki hugmynd urtl það“ andmælti ég. „Nú, þú sagðir mef sjálfur að hann tæki þetta nærri ser þráttaði Chester. „Jæja, að mínu matl er piltungur sem... En hvað sem þvl líður getur ekki mikið verið í ha1111 spunnið; en nú muntu skilja að ég er að svipast um eftir manni, og ég ne einmitt það að bjóða sem hentar honum. Ég ætla að fá honum vinnu a eyjunni minni.“ Hann kinkaði koll1 íbygginn á svip. „Ég ætla að srnala saman fjörutíu negrum og flytja þa þangað út - og það þótt ég verði að ræna þeim. Einhverjir verða að safna efninu saman. O! Ég mun búa vel a^ þeim: timburskýli, bárujárnsþak - cv þekki mann í Hobart sem mun kína mér það sem til þarf í sex mánuði- Ja’ það geri ég. Alveg gullsatt. En þá vanr ar eitthvað undir vatnsbirgðirnar. E? verð að bregða undir mig betri fa’r inum og hafa uppi á einhverjum se111 treystir mér fyrir sex aflóga jarn tönkum. Ég mun safna í þá regnvatn1’ sko? Hann verður látinn sjá um þa^' Ég mun gera hann að æðsta negranna. Ágætis hugmynd, Hvernig líst þér á?“ „En stundu111 kemur ekki dropi úr lofti á Walp0^ skerjaklasanum árum saman,,, sagði e§ yfirmanu1 eða hvað' 98 SJÓMANNADAGSBLAgí^
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Sjómannadagsblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.