Sjómannadagsblaðið - 01.06.1995, Blaðsíða 38

„diplómata“-nótum heldur sagt það
sem mér býr í brjósti á góðu og gildu
sjómannamáli. Verður þá að hafa þótt
sumum svíði það.“
Fiskimenn eru nú Ioks að
koma til liðs við okkur
„En ég vil nefna að í þessari baráttu er
það okkur geysilegur styrkur að sú
breyting hefur átt sér stað að fiski-
menn eru farnir að leggja leið sína
hingað til okkar á skrifstofuna í miklu
ríkara mæli en var. Þar ræður atvinnu-
ástandið að vísu talsverðu, en breyt-
ingin er stórkostlegt fagnaðarefni eftir
sem áður. Hún er merki um að fiski-
mennirnir - sem héldu sig alltaf miklu
fjær félaginu en til dæmis farmenn og
aðrir - séu loks að koma með okkur.
Við það styrkist félagið óumræðilega
mikið.
Ég man það frá því er ég var sjálfur á
fiskibátunum að menn voru ódegir við
að rífa kjaft í messanum og skamma
Sjómannafélagið fyrir aðgerðaleysi -
en létu félagið aldrei frá sér heyra. Þeir
steinþögnuðu eftir að þeir komu upp
úr messanum eða lúkarnum. En
hvernig áttu menn hjá Sjómanna-
félaginu að gera eitthvað í málum sem
þeir aldrei heyrðu afi!“
Samstaðan meiri meðal farmanna
„A því leikur enginn vafi að útgerðar-
menn hafa notfært sér erfitt atvinnu-
ástand og sagt við þá sem óánægðir
eru að þeir skuli þá bara taka pokann
sinn og fara annað. Þetta hefur
sérstaklega átt við um fiskiskipa-
flotann, því hver svo sem ástæðan er
hefur samstaða fiskimanna aldrei verið
jafn sterk og farmanna. Væri brotið á
manni á farskipi og maður héðan frá
félaginu fór um borð í skipið, mátti
reiða sig á að allir lögðu undir eins
niður vinnu uns leiðrétting fékkst.
En á fiskiskipunum hefur þetta ekki
reynst jafn auðvelt. Fiskimennirnir eru
einhvern veginn miklu meira undir
hamrinum og tregari til aðgerða.
Kannski grunar okkur hver skýringin
er, en ég læt hjá líða að tíunda þær
grunsemdir. En vonandi kemur að því
að fiskimenn skilji að það er einmitt
samheldnin sem yfirvinnur allt. Þær
vonir styrkjast eftir því sem fleiri af
þeim leggja leið sína til okkar - segi
okkur af högum sínum og skammi
okkur! Við erum ekkert brothættir
hérna!“
Samstaða fiskimanna og farmanna
„Sem kunnugt er þá skiptist
Sjómannafélag Reyjavíkur í farmanna-
deild og fiskimannadeild og þær halda
fundi hvor í sínu lagi um áramót. En í
rauninni eru baráttumálin svo keimlík
að ég vil að deildirnar hittist á
sameiginlegum fundum og menn
kynnist högum hver annarra. Til
dæmis halda margir fiskimenn að
störfin á frögturunum séu ekkert
annað en dútl - en raunin er sú að þar
er síst minna púlað en á fiskiríinu!
Sem betur fer eru farmenn og fiski-
menn farnir að kynnast dálítið hér á
skrifstofunni, en ég vil að þeir sameini
kraftana betur og af alvöru - því þetta
er allt hörkulið... Eg vil minna á að
það voru fragtaramenn sem eitt sinn
leystu togaraverkfall með því að hóta
samúðarverkfalli. Þar með var höggvið
á hnútinn! Slíka samtöðu vil ég sjá
aukast og verða varanlega.“
Hjá Sjómannafélaginu þiggjum við
sömu laun og félagsmenn okkar
„Eg ligg ekki á þeirri skoðun minni að
verkalýðsforystan hér á landi sé að
miklum hluta liðónýt. Það gengur
ekki að menn sem þiggja þrjú- til
fjögur hundruð þúsund krónur í laun
séu málsvarar manna með hundrað
þúsund króna laun. Sem betur fer
hefur því verið svo háttað hér hjá
Sjómannafélaginu að við erum á sömu
launum og strákarnir á skipunum -
þar á meðal ég. Þannig varðveita
Birgir Björgvinsson: „Vonandi kemur öO
því að fiskimenn skilji að það er einmitt
samheldnin sem yfirvinnur allt. “ (Ljósin-
Sjómannadagsblaðið/Björn Pálsson).
menn tilfinninguna fyrir þeim kjörurn
sem félagsmennirnir búa við. Þá er ég
andvígur því að menn sem starfa að
verkalýðsmálum fari að skipta sér af
pólitík. Þá er farið að þrýsta á þá af
ýmsum aðilum og mikil hætta er á að
þeir geri sér ekki grein fyrir því sjálfir
Þetta hef ég sagt við okkar menn hér
og þegar Ogmundur Jónasson heldur
að hann berjist betur fyrir BSRB a
Alþingi en utan þess, þá held ég að
hann sé á villigötum. Mér hefur sjálf'
um boðist að taka sæti á lista í póli'
tískum flokki en hafnað því með öllu
vegna þessarar sannfæringar minnar.
Kannski er ég grimmari í skoðunum
hvað þetta varðar en sumir félagar
mínir, og má vera að það sé vegna þesS
hve skammur tími er frá því er ég var
sjálfur á sjónum. En frá þessu hvika ég
ekki.“
„Að lokum vil ég aðeins ítreka við fél'
aga mína að þeir láti sjá sig hér á skrif'
stofunni sem mest og oftast og segi
hug sinn. Að svo mæltu færi ég þeim
árnaðaróskir og baráttukveðjur okkaf
starfsmanna í tilefni af 80 ára afmadi
félags þeirra - og vona að þeir gleyrrU
aldrei að félagið er fyrst og fremst þeU
sjálfir."
Atli Magnússon
38
SJÓMANNADAGSBLAEhP