Sjómannadagsblaðið - 01.06.1995, Qupperneq 95

skorts og þá sérstaklega lampa sem þó
vœri til á staðnum og í eigu fógeta
staðarins. En fógeti hafði neitað að
lána lampann.
Við fórum þá aftur af stað, ég og
Gunnar loftskeytamaður, og nú á
fund fógeta. Knúðum við dyra hjá
honum laust upp úr hádegi og kom
til dyra eskimóakona. Við köstuðum
á hana kveðju og báðum um viðtal
við fógetann, en hún sagði hann sofa
og að ekki m&tti vekja hann fyrr en
eftir tvo tíma. Fógetinn var að sjálf
sógðu danskur.
Við sögðum henni að við ættum
áríðandi erindi við hann og
yrðum að fá viðtal við hann
strax. Gekk þetta í þófi um
stund og leyndi sér ekki
að konan var meira en
lítið hrædd viðfógetann.
Þó fór svo að lokum að
hún var víst orðin
hræddari við okkur en
fógetann og bað hún okkur
að bíða á meðan hún talaði við
hann.
Eftir drykklanga stund kom hann
fram, klæddur náttfótum og morgun-
slopp. Hann var fremur lágur vexti
en þeim mun meiri á þverveginn og
allur hinn sællegasti að sjá. Hann tók
kveðju okkar vel og eftir að við
höfðum sagt honum hverjir við
værum bárum við upp erindið og tók
hann því vel. Sagði hann sjálfsagt að
íána lampann þegar svona stæði á, fór
síðan inn aftur og sótti gripinn og
þökkuðum við honum góðan greiða.
Við þóttumst nú hafa gert góða ferð
til fógetans og fórum með lampann
upp á sjúkraskýlið. En það reyndist þó
ekki alveg nóg, því í Ijós kom að ekki
var hægt að nota lampann við þann
straum sem þar var. En það vanda-
rnál leystu vélstjórarnir á Marz með
því að leggja leiðslu frá frystihúsi sem
var þarna skammt frá og notaði
straum sem hentaði jyrir lampann.
Hvort allt þetta umstang sem við
höfðum þarna varð til þess að hjálpa
þessum slasaða manni skal ósagt látið,
en við höfðum þó gert það sem við
gátum í þessu tilfelli.
Þegar þetta var afstaðið var búið að
koma saltinu um borð og haldið úr
höfi'i og til veiða á ný. Við höfðum svo
samband við Jón Axel og sögðum
honum hvernig ástatt væri með sjúkl-
Frá Grænlandi.
inginn og sagðist Jón Axel gera
ráðstafanir tilþess að hann yrði flutt-
ur í flugvél til Blue West Jlugvallar á
Grænlandi. Þar var hann lagður inn
á herspítala og láþar á annan mánuð
áður en hann var fluttur heim.
í Færeyingahófn er fátt fólk, enda
lítið um atvinnurekstur. Þar er þó
frystihús og smábátaútgerð í tengslum
við það og einnig verslun. Þarna er
lítið um gróður, nema það sem ræktað
hefur verið í kring um húsin. Annars
er landið mest grá berghella, sorfin að
sjá eftir skriðjökla sem gengið hafa og
ganga enn í sjó fram.
Borgarís er mikill við Grænland og
verður að sigla með mikilli varúð ef
ekki á illa að fara. Það er þó aðallega
seinni part sumars, en þá er ísinn að
koma út úr Jjörðunum og berst svo
með straumnum suður með landinu,
suður fyrir Hvarf og áfram suður í
haf þar sem hann bráðnar smátt og
smátt í heitari sjó.
Mjög þokusamt er við Grænland og
getur þokan legið yfir í heila viku og
jafhvel lengur. Er þá oftþreytandi að
stunda fiskirí innan um Jjölda
kipa eins ogþá var og borgar-
ís með lélegum radar sem oft
var bilaður. Radarinn var
þá til þess að gera nýtt
tæki, viðgerðaþjónusta lítil
og varahlutir af skornum
skammti. Oft var þó gaman
að stunda fiskirí þarna þó
aðstæður væru stundum erfiðar og
gaman að geta sigrast á erfið-
leikunum: Langt var að sækja og
alltaf á þrauthlöðnum skipum, því
þau varð að Jylla þegar lagt var upp í
veiðiferðina, bæði af olíu og salti, og
um leið og salt og olía eyddist kom
fiskurinn í staðinn. Veður er stilltara
þarna en við Island og oft logn. En
svo geta komið hörð veður og þá
sérstaklega við Hvarf. Þar er Uka
mikill straumur og sjólag slæmt.
Jæja! Nú sé ég að skipið er að fyllast og
veiðiferðin senn á enda og læt ég því
lestri þessum lokið.
Gísli Jónasson
jJÓMA NNAD AG S B LA D11)
95