Eimreiðin - 01.10.1938, Qupperneq 69

E,xmElDIN'
ENN UM BERKLAVARNIR
413
B. H. svo sem þekkir þetta, og hefur meira að segja notað
^orttveggja í mörg ár („ég hef átt þetta lengi“, sagði þjófur-
*nn)> en það var „við skoðun ú sjúklingum, en ekki sjúkdóm-
lnum“i) Þessar upplýsingar geta nú gefið tilefni til ýmsra
sPurninga, en af því að M. B. H. hefur reynst ófær til að
s'ura af viti nokkurri spurningu, sem ég hef beint til hans,
*egg ég þajr ekki fyrir hann, heldur alla, er þetta lesa, þvi að
engan læknisfróðleik þarf til að svara þeirn, heldur bara heil-
*)rigða skynsemi. Haldið þið, lesendur góðir, að við rannsókn
n sJÚkling fáist engin þekking á sjúkdómnum, sem hann er
^uldinn af? Eða haldið þið ef til vill, eins og tilvitnuð orð
. ' H. gætu vakið grun um að hann haldi, að sjúkdómur-
lnn Se eitthvert kvikindi, sem hægt sé að skoða í smásjá? Skilst
^kkur ekki það, að sjúkdómurinn er ekki til nema í sjúkling-
uuuíu, hvort sem þeir eru menn eða skepnur, svo að eina ráðið
uú rannsaka sjúkdóminn er að rannsaka sjúklingana, lif-
antli e®;l dauða, ásamt útferð þeirri, sem sjúkdómurinn kann
'alda? Ég er ekki í vafa um, hvernig sæmilega viti bornir
'llenn svara þessum spurningum.
^áttúrlega þorir M. B. H. ekki að standa við þann áburð á
Henzka lækna, „að þeir þekki fleiri ráð gegn berklaveiki en
11 'ilji nota“, og getur engin dæmi um það nefnt, en í stað
,ess verða mannslega við, kannast við ofmæli sín og hiðja
. 1 ugeiningar, reynir hann, sem víða annarsstaðar, að fela
e> uatriðið í botnlausum vaðli, sem ekkert kemur því við.
a»n spyr hvort íslenzkir læknar, og ég sérstaklega, hafi notað
j eikúlín, Calmettes bólusetningar og gullsölt, sem hann
agUlnaSt ail sanian við, eftir að ég nefndi það í grein minni,
' isu í alt öðru sambandi. Ég sagði, að hvorki ég né íslenzkir
*enar þektum né hefðum þekt nein ráð líkleg til árangurs
)a’áttunni við berklaveikina án þess að nota þau, eftir þvi
|Cn! uðsfæður leyfðu. Með því að spyrja hvort ég, sjúkrahús-
Us héraðslæknir í sveitahéraði, hafi notað þessi lyf, kemur
ann UPP um sig einni fáfræðinni enn, þeirri, að vita ekki, að
j * s<iil °S túberkúlín (nema túberkúlin í smyrslum) eru svo
j liilúeS lyf, að hvergi í heimi er það talið verjandi að gera
ýUingatilraunir með þeim annarsstaðar en á heilsuhælum
t) Auðkent af M. B. H.