Eimreiðin - 01.01.1940, Blaðsíða 112

98
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL
eimreiðin
búar séu hjátrúarfullir. Ég
nefni aðeins eitt dæmi. Nafn-
frægur dómari, sem ég þekki
vel, hefur sagt mér eftirfar-
andi sögu úr eigin reynslu
sinni: Kvöld eitt, er hann var
á heimleið í rúmgóðum bíl sín-
um, sá hann framundan á
veginum bál eitt mikið. Allir
aðrir, sem í bilnum voru með
honum, sáu þetta sama. Þetta
gerðist rétt áður en þeir komu
að lítilli brú, sem aka þurfti
yfir, og um leið og sýnina bar
fyrir, tóku allir að skjálfa,
sem í bílnum voru, þó að hit-
inn væri 40° C. Það var eins
og steypt hefði verið yfir þá
ísköldu vatni. En liilstjórinn
lét sér hvergi bregða, heldur
hélt áfram og beindi lugtar-
ljósum bilsins á þenna ófögn-
uð, sem framundan var, enda
hjaðnaði hann þá fyrir ljós-
unum og hrollurinn hvarf.
Enginn í bílnum hafði bragð-
að áfengi og enginn þeirra var
imyndunarveikur á nokkurn
hátt. Þó sáu þeir allir þennan
fyrirburð, án þess að þeir
hefðu orðið fyrir nokkrum á-
hrifum eða aðvörun áður. Á
eftir fréttu þeir, að á brúnni
hvíldu álög galdramanns eins,
og mættu þeir þakka það lugt-
arljósum bílsins, að þeir ekki
urðu þarna allir göldrum að
bráð. Hindúar trúa því, að
ljósið dreyfi áhrifum hins illa
og eyði þeim, — og það er eng-
in ástæða til að ætla annað en
þetta sé hárrétt. Vér Vestur-
landabúar erum altof efnis-
bundnir og altof vantrúaðir
til þess að kunna að meta rétti-
lega furðuverk hins ósýnilega
heims umhverfis oss.
Fjarhrifa- og dáleiðsluað-
ferðir Vesturlandabúa, þó góð-
ar kunni að vera í sjálfu sér,
komast að engu leyti í hálf-
kvisti við aðferðir hinna ar-
isku meistara í Indlandi, sem
þekkja alla leyndardóma, er
menn hafa til þessa uppgötv-
að, um orku hugans og áhrif
á umhverfið. 1 ,samanburði
við þekkingu þessara manna
er þekking vor barnaleg fá-
fræði. Ég minnist í þessu sani-
bandi háskólakennara eins
austur í Asiu, sem ég hef þekt
i mörg ár. Við getum kallað
hann X. í augum almennings
var hann eins og hver annai'
réttur og sléttur borgari.
Menn eins og hann forðast a
alla lund að láta bera á sér.
Þeir vinna í leyndum að heill
annara. Dagleg störf hans
voru þau að kenna nemendum
sínum. Á kvöldin var hann
stundum vanur að fara í leik-
hús eða á aðrar skemtanir.
rétt eins og gengur og gerist.
En við nánari aðgát fann mað-