Eimreiðin - 01.01.1946, Qupperneq 55

eimreiðin
METNAÐUR OG GORGEIR
35
á sama hátt og aðrar, stærri þjóðir, að öllu leyti. Með því móti
er auðvelt að verða broslegur í augum lieimsins. Aftur á móti
má okkar litla ríki ekki gleyma því að halda fullri virðingu
við lilið stærri þjóða. Til þess höfum vér nokkur skilvrði.
Nefna má í því sambandi merkar bókmenntir fornar og ekki
omerkar nýjar bókmenntir og vísindi, á alheims mælikvarða.
Nokkurs yfirlætis gætir að vísu hjá sumum yngri menntamönn-
uin, en allt of mikil hlédrægni er einnig skaðleg. Vér eigum
afbragðs duglega sjómenn og ötula útgerðarmenn. Fiskimið vor,
asamt atorku þessara manna, hafa verið þjóðinni til frama, og
á þessu hlýtur íslenzka ríkið að byggja tilveru sína. Aftur á móti
er mjög óvíst og ósennilegt, að vér getum haldið uppi samkeppni
við aðrar þjóðir í ýmsum greinum iðnaðar, þeim er þróazt hafa
a stríðsárunum af óeðlilegum ástæðum, og er auðvelt að tapa stór-
fé á slíku, ef vitið er ekki látið ráða, áður en í óefni er komið.
Sama má segja um samgöngur í lofti. Það er erfitt að sjá nokk-
nrt vit í því að ætla sér að keppa við aðrar þjóðir í þeim að svo
Möddu, enda algerlega þarflaust. Ekki er ráðlegt að sækjast
ntikið eftir erlendum ferðamannastraumi liingað. Þótt nokkuð
8e upp úr því að liafa fjárliagslega, mun reynslan sú hjá öðrum
l3jóðum, að slíkt er fremur siðspillandi og leiðinlegt, elur upp
skrift'dýrsliátt og smeðjulegt viðmót fjölda manna, yfirborðs-
kurteisi og falska gestrisni, sem er mannskemmandi og sáldrep-
andi. Landkynning vor á að vera fólgin í því að liafa á boð-
stólum góðar og ódýrar vörur, framreiddar af atvinnuvegum
vorum til sjós og lands, miklar og góðar vörur, sem bera hróður
vorn víða um veröld, en ekki í því, að féfletta leiðinlega og
keimtufreka erlenda ferðamenn. Á meðan erlend flugfélög hafa
vtðkomustaði liér á landi, er engin þörf og ekkert vit í því fyrir
°8S Islendinga að taka upp millilandaflug. Því fé er illa varið,
Sem í slíkt er lagt, og miklii meiri þörf fyrir það til annarra
skynsamlegri athafna.
IX.
Þcgar yar Jjarn að aldri, lieyrði ég eitt sinn aldraðan hónda,
agætlega greindan mann, Guðmund í Mjóadal, föður Sigurðar
skólanieistara, segja: „Ég elska alla öðlinga, en hata alla stór-
°Kka ‘. Hann mælti þessi orð af mikilli alvöru og þunga.