Eimreiðin - 01.01.1946, Qupperneq 68

48
NAZISMINN ÞÝZKI
EIMREIÐ.TN
þjálfann. Hann öfundaði þá með allri þeirri beizkju, sem ein-
kennir uppskafninginn. Jafnframt langaði liann til að hefja sig
upp á ímyndaða tinda uppliefðar, menntunar og auðs, sem Iion-
um fannst þessir menn dvelja á. Þeir vildu líka gjarnan nota hann
til vissra hluta. Einkum þó þeir af þeim, sem stóðu höllum fæti
f járhagslega. Hinir voru tregari. Rússneski blaðamaðurinn Radek
skrifaði um þetta leyti: „Hitler hefur gefið upp alla smáborg-
aralega draumóra. Hann bíður þess aðeins að selja sig, en eins
og lífverðir rómversku keisaranna vill liann selja sig eins dýrt
og auðið er“. Það sama hafa leiðtogar „þýzk-nationala“ flokksins
vafalaust hugsað, þegar þeir gerðu bandalag við Hitler 1933 og
mynduðu stjórn með Iionum. Hitler var þá aðeins ríkiskanzlari.
En hann vildi selja sig dýrt, og það gerði liann.
Fyrst losaði liann sig við þá nazistaleiðtoga, sem höfðu tekið
sósíalismann í stefnuskrá nazista of hátíðlega (Strasser og Rölim
o. fl.). Hann losaði sig við þá á þann liátt, að liann lét skióta
þá, svo ýtti hann Hugenberg og öðrum „þýzk-nationölum“
8tjórnmálamönnum til hliðar smátt og smátt.
Kommúnistaflokkurinn hafði verið bannaður strax 1933. Svo
kom röðin að hinum. Síðustu stjórnmálaátök í Þýzkalandi voru
bönnuð 1934, um sama leyti og Hitler hreinsaði lil í nazista-
flokknum.
Skömmu síðar dó liinn gamli forseti Þýzkalands, Hindenburg
marskálkur. Þá kom í ljós, að hann hafði verið svo hugulsamur
að arfleiða Hiller að völdum sínum. Hitler varð nú ríkisforseti,
kanslari og þjóðarleiðtogi. Nazistaflokkurinn varð nokkurskonar
alríkisflokkur. Síðan stjórnaði Hitler Þýzkalandi í samráði við
lierforingjana og stóriðjuhöldana. Þýzkaland var vígbúið á nýjan
leik. Austurríki, síðan Tékkóslóvakía, voru þegjandi og hljóða-
laust innlimuð í Þýzkaland. Vegna hins mikla herbúnaðar hvarf
allt atvinnuleysi í Þýzkalandi.
Mótspyrnan gegn Hitler innanlands hvarf líka úr sögunni.
Júðarnir voru ofsóttir vægðarlaust. Jafnframt þessu reyndi Hitler
að ná eins miklu valdi yfir kirkjunni og mögulegt var. Hann
mætti talsverðri mótspvrnu frá katólsku kirkjunni, en lítilli
frá lúthersku prestunum. Sumir af nazistunum þýzku fóru að
boða nýja trú, nefnilega ásatrú í nýjum stíl. En margir fóru að
boða þýzkan kristindóm, enda gaus nú upp sá kvittur, að Kristuí»