Eimreiðin - 01.01.1946, Qupperneq 83

bimreiðin
GISTING
65
Eóp. Hún var tággrönn, búin í svartan kjól me3 livíta hlífðar-
svuntu. Hörundið var mjallljóst og kinnarnar roðalausar, en
varirnar rauðar og þó með öllu ófarðaðar, Jiárið mikið, lirafn-
svart, og var fléttunum brugðið í bnakkann og fram undir
eyrun. En augun voru eftirtektarverðust við konuna, dökk og
stor, ólýsanlega barnslega brein og spurul, en líka óendanlega
sorgblíð.
IJað var synd að segja, að Halldór Pétursson væri vel að sér
i ntningunum, þó að hann hefði einhverntíma átt að lesa
Eiblíusögur undir fermingu, en þessi kona minnti hann þó undar-
iega mikið á Maríu frá Magdölum. Var samt raunar óvíst, að
l'ann liefði nokkru sinni hugsað sér bana áður.
'— Ég heiti Margrét ■— sagði konan og beilsaði látlaust.
^orstjórinn laut henni, og frú Bíbí lyfti sér lítillega í sætinu.
— Þið verðið að fyrirgefa, að hér er kalt, — sagði konan. —•
En ég er þegar búin að leggja í, og það liitnar von bráðar, vona
e8- Ég ætlaði að spyrja, hvort þið vilduð ekki kaffi á undan
Jiiatnum. Annars getur bann komið von bráðar.
Konan ræður því, frú, — svaraði forstjórinn.
Érú Bíbí vildi beldur borða, ef maturinn var á næstu grösum.
'— Þá getið þið fengið kaffið á eftir, — sagði konan og bvarf
ut úr dyrunum.
Hvar skyldi Jóliann liafa fiskað svona andsk. . . geðuga
Eonu?
— Finnst þér hún svo falleg? Ég liélt, að þú værir ineira
gefinn fyrir ljósliært kvenfólk? En hún er óneitanlega mikið
freniri karlinum.
Sannast sagt hafði frú Bíbí ekkert litist á Jóhann, skeggugan
°g svartan úr smiðjunni, eins og fjandinn sjálfur. Hann var ólíkt
®kárri, þegar liann kom aftur fram í stofuna, í jirifalegum
niorendum fötum úr Gefjunnardúk, en í hreinni skvrtu, Jió flibba-
Eius væri, — nýrakaður og greiddur.
Þeir Halldór fóru að spjalla um daginn og veginn.
Meðan bar konan á borðið íslenzkan sveitamat, rúgbrauð og
•smer, mjólk, kalt niðurskorið ket, egg og súrmat ýmiskonar,
®kyr og rjóma.
^ rú Bíbí gaf réttunum liornauga. Það vildi til, að hún var-