Eimreiðin - 01.01.1946, Blaðsíða 89

eimreiðin
GISTING
69
vildi hann lielzt, að ég nyti lians. Ósjálfrátt þóttist liann víst
vera að hlaða mér vígi. Mér þótti illt að láta hann með ölln
erfiða til ónýtis.
— Ég skil það að nokkru, fyrst þú tókst þetta svona. En þti
gazt þó ekki eingöngu farið að fórna þér fyrir draum karlsins.
'— Ég kunni lieldur aldrei við mig innan um öll þessi liús í
Éeykjavík. Einlivern veginn, einkum á vorin, fannst mér ég varla
geta andað nerna einhversstaðar úti á víðavangi. Mér fannst
l'ka, að það væri dálítið gaman að eiga heila jörð, en ekki aðeins
ettt luis eða jafnvel leigja eitt einasta lierbergi.
— En því varztu þá ekki sýslumaður, eða þá prestur? Þá
gaztu líka búið.
'— Já, ef til vill. En mig langaði ekkert til þess að vera það.
Hefði ég haldið áfram námi, þá hefði ég, eins og þú sagðir
áðan, farið í norrænudeildina. Hinsvegar var annað að bvrja
búskap fyrir tuttugu árunt en nú. Þá var hér fjölmennt heimili,
'Rinnst um tíu manns, margir líka á bæjunum í kring, og því fjör-
ugt félagslíf í sveitinni. Og þó afurðaverð væri fremur lágt, þá
Var þó engin mæðiveiki og heldur engin andúð á bændunum
vegna smjörsins. Nú fara jarðirnar árlega í eyði. Sveitin er að
ve8last upp eins og tæringarsjúklingur, og maður er liér bráð-
Hm eins einangraður og á Grænlandsjöklum. Og svo eigum við
Éændurnir líka að vera orðnir til byrði, að vera sníkjudýr á
þjóðlíkamanum. Nei, það er satt, það fer ekki að verða öfunds-
Vert að vera í sveitinni.
' Taktu ekki öll blaðaskrifin of alvarlega, heillakarlinn.
■Náttúrlega eru þið óguðlega heimtufrekir í sveitinni. Alltaf er
.larniað um einliverja styrki. Nú, en líklega verðið þið líka að
^lfa. Maður getur ekki látið allt hyskið fara á mölina. Og svo
er’ okkar á milli sagt, ameríska smjörið óétandi, þó að því sé
l'æll í blöðunum af skiljanlegum ástæðum, og útlenda ketið lítið
l'etra. Nei, einliverja sveit verður maður að hafa. Þar fyrir er
'llt að vita almennilegan mann eins og þig svona niðurgrafinn
°g utanveltu. Þú ert náttúrlega í lireppsnefnd og svoleiðis stússi?
' Ég er aðeins í fáum nefndum. Maður má ekki vera að
1 Vl að vera mikið út á við, kemst ekki að heiman.
~ Og þú ert í okkar flokki, ekki satt?
Ég hef afarlítið skipt mér af landsmálum. Slíkt lendir