Eimreiðin - 01.01.1946, Qupperneq 91

EIMREIÐIN
GISTING
71
milli sagt, aðeins í trúnaði, það ráða einhverjir minna í flokkn-
mn en ég.
Jóhann saup seinustu leifarnar úr glasinu.
■— Ég held, að við séum nú að verða þéttir eins og í gamla
daga.
■— Hvað, rétt aðeins hreifir. Fáðu þér einn enn.
•—• Nei, þakka þér samt fyrir, nú drekk ég ekki meira í kvöld.
Ég hef víst masað yfir mig. Maður sér svo sjaldan, eða öllu
heldur aldrei, gamla bekkjarbræður. Við skulum nú taka upp
annað Iijal.
■—■ Nú, því ekki að tala hreint út, gamli? Þú ert of góður til
ad drafna hér niður. Enn getur þú sjálfsagt orðið að einhverju.
ég er viss um að muna eftir þér. En þú mátt heldur ekki
gleyma flokknum. Án hans er svo að segja engin sáluhjálp.
— Þú ert nýgiftur? — Jóhann var nú ákveðinn að komast
í aðra sálma.
■ Já, giftur í annað sinn. Finnst þér hún ekki falleg? Þú
ættir að sjá hana í veizlu. Hún var líka einu sinni leikkona. Ég
hefði ekki alltaf haft efni á að eiga hana. Nú hef ég það.
' ' Og þið eigið engin börn?
Ég átti tvö börn með Guðnýju, fyrri konunni -— skilurðu?
gerði heiðarlega við hana. Held lienni alveg uppi og lét hana
hafa báða krakkana. En það er nú svona og svona. Maður finn-
Ur það fyrst eftir á, hvað skilnaðurinn er dýr, skilurðu, — beint
°g óbeint. En það er ekki þar fyrir, það er engin kona í Reykja-
Vlh, sem maður getur verið stoltari af en Bíbí. — Viltu hreint
ekki meira? — Nú, konan þín er líka ákaflega geðug. Hvað
heitir hún aftur?
" Margrét.
Og er héðan úr sveitinni?
Já, hún er utan af Múla-bæjunum.
' Og langar hana nú ekki suður? Hún vildi auðvitað vera
1 Reykjavík.
Ég hugsa, að liún vilji lielzt vera þar sem ég er.
Heyr! Þetta kallar maður nú ást. Skál, gamli vinur, skál.
g svo fer maður víst að liátta.
Niðurl. nœst.