Eimreiðin - 01.01.1947, Side 86

66
TÖFRAR
EIMREIÐir1
sem kannaði uþplönd Afríku og
gaf út bók um þær rannsóknir
árið 1820, segir frá sértrúar-
flokki einum þar í iandi, sem
nefndust „A]mousseri“ og gátu
ráðið yfir liöfuðskepnunum.
Meðal annars skýrir hann frá
vini sínum, innfæddum manni
einum, Boukhari að nafni, sem
bar það, undir eiðstilboð, að
hann liefði eitt sinn lent í ofsa-
stormi og stórrigningu með ein-
um þessara manna, og neitað
að fara með honum vatnaleið
eina á eintrjáningi, vegna óveð-
Ursins. Fyrir fortölur mannsins
lét Boukbari þó loks tilleiðast,
en þegar út á vatnið kom, lægði
allt í einu öldurnar með óskilj-
anlegum liætti og ekki kom
dropi inn í bátinn, sem leið
áfram fyrir bægum byr. Ég bað
Almousseri-manninn, segir
Boukbari, að útskýra þenna
leyndardóm fyrir mér, en liann
svaraði, að ef bann gerði það,
myndu trúbræður lians um-
svifalaust svipta liann lífi.
Valdið til að stjórna böfuð-
skepnunum er það, sem vér
getum nefnl æðri töfra. Þetta
geta aðeins liinir miklu meist-
arar, svo sem Jesús, sem er liinn
æðsti meistari í guðlegum vís-
indum. Ósýnileg öf] náttúrunn-
ar og liimneskir herskarar til-
verunnar lúta þeim einum, sem
bafa sigrað til fulls ö]l ill og
mannkyninu fjandsamleg mátt'
arvöld. Þeir Iiafa öðlazt niátt
liins fullkomna kærleika, se»r
sigrar allt.
Hvítigaldur eru þeir töfrtf
nefndir, sem eru af góðum toga
spunnir og notaðir í þágu góoS'
málefnis. En svo eru einnig til
töfrar lægra eðlis, svartigaldnr
eða særingar er þetta stunduD1
nefnt. Iðkun slíkra töfra befr,r
ægilegar afleiðingar, og eru unr
það ótal mörg dæmi. Máttur
þeirra er árangur yfirskilvit'
legrar þekkingar, sem beitt ef
í þágu Iiins illa. Oftast er þessr
máttur notaður til að vekja
ólta eða til að stjórna ímvntl'
unarafli þeirra, sem fyrir sb'k'
um töfrum verða. Lágar verur
geðheima eru notaðar í þág*1
þessara töfra, en einnig eru of*
notaðir ýmsir hlutir í beinrI
efnisins, lyf, efni úr dýra-
jurtaríkínu, ýmiskonar eitur*
frjóefni ýms, o. s. frv.
Oft er getið um seiðkat1a
galdramanna í ritum fornra
liöfunda og einnig liöfunda
vorra tíma — og orðatiltæki^
„að vekja upp draug“ þekkja
allir. Særingar og illir töfrar
eru ennþá iðkaðir að vfirlögð1'
ráði víðsvegar um beim, og 1
bverri stórborg eru til nienU’
sem nota sér særingakúnstrr’
annað hvort með ráðnum buí
eða án þess að gera sér grerI’