Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1956, Síða 46

Eimreiðin - 01.01.1956, Síða 46
34 EIMREIÐIN Vatnsskarði. Ég sá rauð ský á himni og hugði, að þar vasr1 golan. Eftir það mun ég lengi hafa nefnt rauð ský golu, þal til ég vissi betur. — Smátt og smátt kom svo veröldin fram á sjónarsviðið, hu1 undursamlega, ægistóra, dularfulla, dásamlega veröld, fu^ af alls konar skemmilegum og heillandi hlutum, sem flestn voru hættulegir og forboðnir. — Ég held, að mín fyi'sta sjálfstæða ályktun, að undangenginni umhugsun, hafi vet- ið si'i undrun, sem það vakti hjá mér, að flest það, sem vaeU skemmtilegast, væri bannað. Til dæmis að kveikja á eldspýtu’ klifra í klettum, vaða í læknum, mála gluggana að utan með rauðum leir, elta hænsnin og ótal margt fleira af þ'1 tæi. — Sumt mátti þó gera, sem var mjög skemmilegt, til dæmis hlusta á sögur lesnar og sagðar, leika sér að leggj11111’ völum, skeljum og fáeinum öðrum gullum, er við fengul11’ byggja hús úr torfusneplum og grjóti, þó ekki nema á suiU' um stöðum. Það mátti læra vísur og syngja þær og kveða, — en svo kom það allt í einu upp úr kafinu, að sumar vis- ur mátti ekki læra og því síður syngja. — Hver hefur keniú þér þetta, Steini? sagði móðir mín einu sinni, þegar hún koU1 að mér, þar sem ég var að dunda við dót mitt og kvað hástöf' um sóðalega, ljóta vísu, sem ég hafði heyrt vinnupilt á baeU' um fara með, oft og mörgum sinnum. Ég leit undrandi a hana, ég lieyrði, að það var þykkja í málrómnum, en skild' ekki af hverju það gæti stafað, vissi enga skömm upp á unS; Þvert á móti hafði mér verið luósað fyrir að læra mikið at fallegum vísum. — Hann Jói, sagði ég. — Ég sé, að þú heim ekki vit á þessu, sagði hún, en þetta er Ijót vísa. — Þú skah aldrei framar kveða hana og alveg gleyma henni. — Ég þal^ ekki að taka það fram, að ég man þessa vísu enn, þótt mal8l sé gleymt af fallegum ljóðum, er ég kunni í æsku. — Dagu111 eftir kallaði Jói á mig upp fyrir tún. Hann var hinn bh'ð- asti, er við fórum af stað. En er við vorum komnir í lival \ við bæinn, breyttist hann, heldur en ekki. — Hann tók 1 mig og hristi mig og skók. — Hvað ert þú að ljúga því, strák óþekkt, að ég sé að kenna þér ljótar vísur! — Ég var alveg höggdofa af skelfingu. — Gættu að því eftirleiðis, sagði haniu — að slúðra ekki um mig við foreldra þína eða nokkurn. Og e
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.