Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1956, Side 47

Eimreiðin - 01.01.1956, Side 47
ÚR FREMRIBYGGÐ OG TUNGUSVEIT 35 þú segir nokkrum, að ég hafi talað um þetta við þig, þá skal e§' láta þig ganga fyrir ætternisstapann. — Svo sleppti hann ’Rer og hélt áfram upp eftir, en ég lá lengi eftir yfirkominn af hræðslu og undrun. — Ég held að þetta hafi verið í fvrsta skipti, er ég komst í bein kynni við hið vonda í heiminum, °§ það hafði djúp áhrif á mig og varanleg. Ég þorði auðvit- aÚ alls ekki að segja neinum um Jretta viðtal okkar Jóa. — Eg vissi ekki hvað þessi ætternisstapi var, aðeins vissi ég, að það hlaut að vera eitthvað sérstaklega hryllilegt. — En mig langaði til að vita það. Loks hugkvæmdist mér að fara króka- 'eifVir til þess að fá að vita það. Drengur var á næsta bæ, n°kkru eldri en ég, fremur ófyrirleitinn en góður í aðra r°ndina, mikill vinur minn. — Ég spurði hann, hvað það Xteri að ganga fyrir ætternisstapann. — Hefur Jói ekki sagt þ.ér það? spurði hann. Ég hrökk við, og ntér vafðist tunga um *°nn. _ q vertu ekki hræddur, þótt hann sé að hóta þér, sa§ði drengurinn. — Hann þorir það ekki, vertu viss um það. f>etta er kjarklaus rola, ekkert nema stóryrðin og illmennsk- an- — Hvað er það þá? spurði ég. — Það er bara að hann er a® hóta að drepa þig. En liann þorir ekki að drepa neinn. f)að er samt bezt að vara sig á honum. — Þú skalt ekki vera einn með honum, hann er vís til þess að taka upp hnífinn °8 hræða þig, eins og liann gerði við Ola á Hamri um dag- lrin- — — Eftir það var ég lengi dauðhræddur við Jóa. — En Sv° Varð hann allt í einu veikur og dó. Og ég var ekki í 'ala um það, að hann dó af því hvað hann var vondur. — Éernskuárin voru unaðslegir tímar. Skýin, sem syntu á nnininum, voru heilar álfur, lönd, þar sem fólk bjó, kannske . lneríka eða Kaupmannahöfn, og ef maður kastaði bréfi í 'ekinn, þá rak það kannske á land hinum megin við hafið. í and Þúsund og einnar nætur eða þá á fjörurnar fyrir neð- <ln Éergþórshvol og Skarphéðinn eða Kári fundu það. Það n‘aut að vera hægt að fara á þessum stóru skýjum langt, an§t yfir höfin, og hver veit nema hægt væri að komast á þeint j ,a fefð' upp i himininn til guðs og englanna? Og stundum J°P tunglið gegnum skýin tneð ofsahraða, ýmist hvarf e a kom aftur í ljós. — Sko, pabbi, hvað tunglið hleypur hart! Tunglið er kyrrt, það eru skýin, sem fjúka, sagði

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.