Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1956, Síða 47

Eimreiðin - 01.01.1956, Síða 47
ÚR FREMRIBYGGÐ OG TUNGUSVEIT 35 þú segir nokkrum, að ég hafi talað um þetta við þig, þá skal e§' láta þig ganga fyrir ætternisstapann. — Svo sleppti hann ’Rer og hélt áfram upp eftir, en ég lá lengi eftir yfirkominn af hræðslu og undrun. — Ég held að þetta hafi verið í fvrsta skipti, er ég komst í bein kynni við hið vonda í heiminum, °§ það hafði djúp áhrif á mig og varanleg. Ég þorði auðvit- aÚ alls ekki að segja neinum um Jretta viðtal okkar Jóa. — Eg vissi ekki hvað þessi ætternisstapi var, aðeins vissi ég, að það hlaut að vera eitthvað sérstaklega hryllilegt. — En mig langaði til að vita það. Loks hugkvæmdist mér að fara króka- 'eifVir til þess að fá að vita það. Drengur var á næsta bæ, n°kkru eldri en ég, fremur ófyrirleitinn en góður í aðra r°ndina, mikill vinur minn. — Ég spurði hann, hvað það Xteri að ganga fyrir ætternisstapann. — Hefur Jói ekki sagt þ.ér það? spurði hann. Ég hrökk við, og ntér vafðist tunga um *°nn. _ q vertu ekki hræddur, þótt hann sé að hóta þér, sa§ði drengurinn. — Hann þorir það ekki, vertu viss um það. f>etta er kjarklaus rola, ekkert nema stóryrðin og illmennsk- an- — Hvað er það þá? spurði ég. — Það er bara að hann er a® hóta að drepa þig. En liann þorir ekki að drepa neinn. f)að er samt bezt að vara sig á honum. — Þú skalt ekki vera einn með honum, hann er vís til þess að taka upp hnífinn °8 hræða þig, eins og liann gerði við Ola á Hamri um dag- lrin- — — Eftir það var ég lengi dauðhræddur við Jóa. — En Sv° Varð hann allt í einu veikur og dó. Og ég var ekki í 'ala um það, að hann dó af því hvað hann var vondur. — Éernskuárin voru unaðslegir tímar. Skýin, sem syntu á nnininum, voru heilar álfur, lönd, þar sem fólk bjó, kannske . lneríka eða Kaupmannahöfn, og ef maður kastaði bréfi í 'ekinn, þá rak það kannske á land hinum megin við hafið. í and Þúsund og einnar nætur eða þá á fjörurnar fyrir neð- <ln Éergþórshvol og Skarphéðinn eða Kári fundu það. Það n‘aut að vera hægt að fara á þessum stóru skýjum langt, an§t yfir höfin, og hver veit nema hægt væri að komast á þeint j ,a fefð' upp i himininn til guðs og englanna? Og stundum J°P tunglið gegnum skýin tneð ofsahraða, ýmist hvarf e a kom aftur í ljós. — Sko, pabbi, hvað tunglið hleypur hart! Tunglið er kyrrt, það eru skýin, sem fjúka, sagði
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.