Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1956, Side 48

Eimreiðin - 01.01.1956, Side 48
36 EIMREIÐIN pabbi. — Fjúka? Hvernig geta þau fokið? — Skýin eru bara þoka, gufa, segir pabbi. — Af hverju? segi ég. Og hann segi1 mér af hverju. Ég skil það svona nokkurn veginn. — En eS er miklu fátækari eftir en áður. — Þá er ekki hægt að fara neitt með skýjunum, hvorki til Ameríku né upp til liintna, þetta er aðeins þoka, gufa, sem eyðist og hverfur! Þessi bernskudraumur er orðinn að veruleika, grárri, önnirlegt1 þoku. — Nokkru áður hafði ég gengið gegnum mikla raun, sen1 mér er í barnsminni. Það var kíghóstinn. í rauninni er sa tími hinn eini, er ég man eftir úr gamla bænum, áður en nýi bærinn var byggður. Ég lá lengi, og enginn hugði nae1 líf. Enn getur mig dreymt hinar voðalegu, kæfandi hosta- hviður, þegar mér sortnaði fyrir augum og öndin blaktt a skari. Ég var, auðvitað, ekki lnæddur við dauðann, til þesS var ég of mikill óviti, hreinskilnislega sagt, en ég hafði næg1' legt vit til þess að kvíða fyrir hóstaköstunum. Ég man þa®> að foreldrar mínir sátu hjá mér og reyndu að gera £yrU mig það, sem unnt var að gera, og meðul voru sótt til læknisms- Loks kom Þorkell í Flatatungu, smáskammtalæknir, vitn1 maður og góður, ég man ennþá eftir honum, þar sem han11 sat, með dökkt alskegg og góðleg augu. — Ég lield að dreng11 um batni, sagði hann og gaf mér góð meðul. — Og svo £°r þetta að batna, hægt og hægt. Ég sat þá uppi í rúminti og fékk blöð að pára á. Faðir minn gat ekki neitað mér um neúL þá, hvorki pappír né blýant, né fallegar myndabækur a skoða. Ein mynd var þó, í stórri bók, sem ég þorði ekk1 a sjá, hún var af beinagrind í glerskáp. „Karlinn í krukkunm > kallaði ég myndina og þorði aldrei að fletta þeirri bók nema pabbi væri viðstaddur. Ég man þá sæludaga, er mér var a batna, og svo fór ég í fötin, grindhoraður og svo máttvana> að ég gat ekki staðið á fótunum, skreið um gólfið. Ef til vr hef ég aldrei náð mér til fulls eftir þá veiki. Svo var farið að byggja bæinn og kirkjuna. Það voru nú^ ir tímar, einnig fyrir okkur börnin. Sóknarmenn óku viðn um heim á sleðum, stórum trjám, plönkum og borðum- Sleði kom eftir sleða utan mýrina, gegnum hliðið á tun garðinum hjá Haugshúsunum, þar sem lækurinn rennur>

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.