Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1956, Page 54

Eimreiðin - 01.01.1956, Page 54
42 EIMREIÐIN um. Annai' smiður við kirkjuna, er þar vann að staðaldi'1- var Þórður gantli á Þorljótsstöðum. Þetta voru dýrlegir txö1' ar, er kirkja og nýr bær risu af grunni. Hin rniku tré voru tegld saman, og grindin reis upp af steingrunninum, tólf áma tré í neðsta hluta turnsins, sem var tuttugu álna hár upp a krossinn helga, er gnæfði á stöng, himinhátt, að því er niel lannst. — Sjálfsagt hefur fullorðna fólkinu ekki fundizt h'fid viðburðaríkt, fremur venju, en hjá okkur börnunum rak hver stórviðburðurinn annan. Til dæmis þegar Gráni ganh1 datt með reiðing og kláfa ofan af háu barði niður í laskm11 og lá þar á bakinu og gat enga björg sér veitt. Til allial hamingju var lækurinn grunnur, þá um hásumarið, og Gran*1 var hjálpað á fætur. Hann hristi sig og virtist jafngóður eftn loftferðina. — Eða þá þegar valur renndi sér niður í hænsn*1 hópinn, og haninn skrúfaði sig alla leið upp á krossinn a kirkjuturninum, af því að hann liélt, að í j^eirri órahæð væ11 hann óhultur fyrir öllum ránfuglum veraldarinnar. — Fálk inn var styggður burtu, en haninn sat allan daginn upp1 a krossinum og þorði ekki niður aftur. — Loks um kvöldi^ fóru piltarnir að henda í hann torfusneplum, en ekke1* dugði. — Þá kom mamma út með matbaunir og alls konar sael- --* ...................... ----------------- ö —*“ • x gæti og stráði á hlaðið og kallaði jafnfranrt á „pút-pút '- Þa stóðst haninn ekki og flaksaðist niður á kirkjuþakið. — Áh' aði svo að ganga niður snarbratt járnþakið, en það var háh* og hófst þá ógurlegt stríð og atgangur, með vængjabaksi og gargi, sem endaði með því, að haninn rann fram at' þakbru11 inni og datt frekar en flögraði til jarðar. — Við atgang1111' vöknuðu hænurnar í kofa sínum, tóku undir garg hanans m miklum hávaða og þustu út. En er haninn sá Jrær, náði ha1111 aftur eðlilegu sjálfstrausti sínu og galaði af miklu veldi, j1(,t' kvöld væri komið. Það var auðséð, að hann Jióttist hafa um11( glæsilegt afrek. Blessuð skepnan. Honum var vorkunn, Pvl oft galar æðsta skepna jarðarinnar af minni orsök. — " Á Jressum árum fór að smádraga upp litla skýhnoðra á he1 ríkju frumbernskunnar. Heimurinn með öllum sínum óte j andi torfærum, allt frá smávölum í götunni og upp að ókm1 um standbjörgum, fór að þokast út á sjónarsvið barnsins, og hægt, en ákveðið og óumflýjanlega. — Einhver fvrsti at

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.