Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1956, Blaðsíða 57

Eimreiðin - 01.01.1956, Blaðsíða 57
ÚR FREMRIBYGGÐ OG TUNGUSVFJ I' 45 Vl® gluggann: Ég held liún sé farin að síga! Og var þá tilraun- 'uni tafarlaust hætt. — Ég var ekki hjátrúarfullur í æsku, llræðsla við tröll, álfa og forynjur náði aldrei tökum á mér, eg trúði algerlega foreldrum mínum, er sögðu mér, að slíkir °vættir væru hugarburður einn og heimska. Þó var ég myrk- lælinn, einkum eftir að ég hafði hlustað á draugasögur, en oft 'ar mikið sagt af þeim í baðstofunni. Nokkrum sinnum sá ég t'udarlegum verum bregða fyrir, en aldrei, þegar ég var myrk- ltelinn. Auðvitað get ég ekki gert mér grein fyrir, hvað þetta hefur verið. Eitt sinn sá ég prest í rauðri hempu líða fyrir §lugga, er ég sat við. Ég var ekkert hræddur við hann, þetta Var ungur maður, rjóður í kinnum og fallegur, hann leit ekki a tnig, bara leið áfram upp sundið milli bæjarins og hlöðunn- ar °g hvarf. Þetta var um messutíma. Ég hljóp út og gægðist jnn 1 kirkjuna. Þar stóð pabbi og var að messa í sinni svörtu lentpu. Ég var ekkert hræddur við þetta, en það festist í huga nnnum, — óafmáanleg mynd. — Löngu seinna var ég að skoða altaristöflu úr gömlu kirkjunni, sem rifin var. Það var tré- jPjald, á það máluð mynd af Kristi í rauðum, dragsíðum — Þar var myndin, er ég hafði séð líða upp bæjar- sundið. I bernsku var faðir minn í huga mínum algerlega fullkom- 111 vera, hann stóð svo langt framar öllunt öðrum mönnum, enginn samjöfnuður gat komið til greina. Hann vissi allt, ^at allt. Honum tókst ætíð að svara barnslegum spurning- !lm niínum fullnægjandi, og ekki var til það vandamál, er ann fengi eigi leyst. Hann var, stundum, nokkuð strangur refsing hans hörð, en hin næma dómgreind barnsins ann astíð, að hann var réttlátur og hegningin verðskulduð. m þetta {tróaðist í huga mínurn takmarkalaust traust til ^ans; ég gat verið alveg viss urn það, að hann myndi aldrei e!ta ntig órétti. Hann beitti aldrei refsingu að órannsökuðu mali og refsaði aldrei fyrir óviljaverk. Hann hrósaði sjald- nteð orðum, en ég sá það ætíð á svip hans, er honum lík- 1 vel, 0g það var mér nóg. Hann var stöðugt að fræða okk- ’ hl dæmis á meðan við sátum til borðs; ltanh var afbragðs- ö°ður kennari, líkleg þó of kröfuharður stundum, þegar urn Unglinga var að ræða, er hætti við skaðlegri minnimáttar-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.