Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1956, Síða 66

Eimreiðin - 01.01.1956, Síða 66
54 EIMREIÐIN hans er ekki erfitt — og það er frábærlega fagurt, enda rnál- lýzka Þelamerkur þar uppistaðan. Sænskir bókmenntafrönt- uðir hvetja landa sína til að lesa bækur Vesaas á norsku, seg];l þær glata nokkru af töfrum sínum í þýðingu, og ég vil 1 ey 1a mér að fullyrða, að þær muni ekki reynast íslendingunt t°r' veldar, ef þeir ráðast í að lesa þær án þess að ímynda sér fyr11 lram, að þeim muni veitast það mjög erfitt. 4. Hver er hann svo, sá boðskapur, sem Tarjei Vesaas flyt111 lesendum sínum? Skáldið og bókmenntafræðingurinn Ragn' vald Skrede, sem skrifað hefur bók um Vesaas, gerir þannig grein fyrir kjarnanum í skáldskap hans: „Sérhver maður ber eftir sinni getu ábyrgð á örlögum ann- arra manna. Allir eiga að gera sitt til að styðja þá, sem yngrl eru eða veilli, hjálpa þeim til að verða virkir þátttakendur 1 meira og minna árstíðabundnu stríði liins lifanda lífs, taka þátt í baráttu gegn hinu illa, þar sent þörfin er brýnust. J fám orðum sagt er boðskapur skáldsins þessi: Dragðu þig e í hlé. Og þessi skylda til að þjóna lífinu, er svo rík, að sum11 verða að fórna sjálfum sér. . . .“ Vesaas stígur aldrei í ræðustólinn og boðar mönnum fagn' aðarerindi kristindómsins, en kjarninn í mörgum af skáld' verkum hans, allt frá fyrstu bókinni, Menneskebonn, er 1 fyllsta samræmi við grundvallaratriði kristinnar trúar. d dæmis má benda á þann ljóma, sem Vesaas varpar yfir þá, el fórna sjálfum sér til að bjarga öðrum. Og víða í bókum hans kemur fram virðing og jafnvel einlægur hlýhugur í gal® þeirra, sem eiga sér trúarleg viðhorf gagnvart tilverunni, °8 nægir þar að benda á kaflann um prestinn í Huset i mörkn'I- Annars verður þess víða vart í bókum Vesaas, að hann btm þannig á, að menn eigi ekki að flíka hugsunum sínum tun guð, en Vesaas er liins vegar ekki á því, að menn eigi a þegja um það, hvað bezt dugi til að greiða þeim þann veg, sern þeim beri að ganga. Og að hans dómi er það einkum þrennt- Þráin, ástin og liðveizla meðbræðranna. Hann segir í ljóði, að þrá mannsins kunni að dvína og gleymast, en ef svo fari, þa verði það ekki fyrr en steinarnir taki að hreyfast og snúa þvl
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.