Ægir - 01.01.1913, Blaðsíða 12

10
ÆGI R
statististiske Bureau«, sem birtir niánaðarlega
töflur j'fir ýmiskonarvörur, verð m. m. á matvæl-
uin í höfuðstaðnum, liefir sjerslakan dálk fyrir
saltaða síld. og er þar íneðal verð fyrir 1908;
43 aura og 1909: 44 aura fyrir Kg. En þar
stendur ekkert um livaðan síldin er.
Samkvæmt því, sem einn af hinum stærstu
sildar innflytjendum hefir gefið upp, þá var
verð á íslenskri síid 1908: 11 til 14 kr. pr. tunna
afhent í Stokkhólmi og 1909: 13 til 21 kr. pr.
tunna afhent í Stokkhólmi Iivorutveggja miðað
við 85 Kg. nelto pr. tunna eða um 15—16 aura
Ivílógr. .1908 en 24l/s au. pr. Kg. 1909.
Alstaðar þar sem jeg kom, var mjer lekið
vel og vingjarnlega. Fylgdu síldar-og fiski-
kaupmennirnir mjer víðast hvar sjálfir til vöru-
geymsluliúsa sinna, sem mörg liggja utan borg-
ar. Sýndu þeir mjer byrgðir sínar og sögðu
hvaðan hver tegund væri, sem jeg spurði um,
livernig farið væri með vöruna og livernig
hún ætti að vera til þess að kaupendunum
geðjaðist að henni.
Álit mauna i Nokl«*>' Þe*>->a >»anna, sem
Stokkhólmi á sild- JeSáttl tal við’ höfðu koraið
armatinu 111 tslan<ts um sildveiðatímann
og voru því kunnugir livernig
þær veiðar eru reknar hjer. Hugðijeg að fróð-
leikur gæli verið í því að heyra álit þeirra um
síldarmatið og hvaða áhrit það mundi hafa á
markaðinn. Fór eg því fram á að þeir ljetu
skoðun sína í ijósi á því máli.
Hugðu ilestir frjálst síldarmat þýðingarlaust
af því það mundi ekki verða notað, bjuggust
við að mat á sallaðri sild yrði aðeins kák,
nema því aðeins að síldin væri algjörlega að-
greind eftir stærð og gæðum, en ekki mætti
gera það fyrri enn síldin heíði legið að minsta
lcosti einn mánuð i salti, sökum þess að við
það að taka hana upp úr tunnunum fyrri enn
hún væri fullsöltuð, gælu áhrif loftsins valdið
skemdum. Ætti síldin aftur á móti heldur að
biða lieilan mánuð eða meira áður enn hún
væri send frá Islandi, gæti það orðið lil þess
að að eigendurnir fengju minna fyrir liana en
óaðgreinda sild, sem send væri jafnóðuni og
hún veiddist því altaf væri verðið best fyrst.
f“eim þótti þvi frágangssök að sú síld væri ná-
kvæmlega aðgreind, sem veiddist fyrri hluta
veiðitimans, Aftur á móti væri gott að aðgreina
nákvæmlega það sem veiddist seinnihluta veiði.
timans, af þvi að þá væri ekki liætt við að þvi
lægi svo mikið á, að komast fljótt á marknöinn.
Sje mönnum gert að skyldu að láta meta
sildina nýja, væri öðru máli að gegna, búast
mætti reyndar við.að það hefti veiðarnar nokkuð,
enn þá mætti lika ætla að aðeins góð vara væri
framleidd, sem væri eins mikils virði eða meira
að krónutali.
Aðrir álitu tilganginum best náð með því að
leggja hærra útftultningsgjald á alla síld, sem
ekki væri fyrsta ílokks vara, mundu menn þá
leggja alt kapp á að liafa sem mest af góðu
sildinni og væru þá sjálfráðir á hvern liátt þeir
tryggðu sjer vöruvöndunina.
Aðgreining síld- Ef sildiu er yr»'leitt Sóð
arinnar í Stokk- vara, þá er hun ekki aðgreind
hólmi. þo nokkuð nnsjöfn sje að
stærð í tunnunum. Samt vjlja
þeir lielst að ekki sjeu yfir 300 síldir i hverri
tunnu og þyngd sje 90 Kg. þegar um úrvals
vörur er að ræða. Sje síldin þar á móti mjög
misjöfn að gæðum, er liún aðgreynd og er það
þá gert á þann hátt, sem nú skal greina: Síld-
inni er helt úr tunnunni á langt borð i sildar-
liúsinu, sem sjestaklega er ætlað til þessara
nola. A hliðum borðsins eru 4" liáir listar
svo aö síldin fari ekki út af; innan við hvern
lista eru smárennur, um 3" á breidd til þess,
að pækillinn geti runnið eftir þeim, þegar helt
er úr tunnunum á borðið. Þeir sem aðgreina
síldina, standa mcðfram annari lilið borðsins
og kasta síldinni i körfur, sem standa á bekk
hiuumegin við borðið gegnt þeim. Fr svo sild-
inni skift niður i 5 flokka.
1. Þá síld, sem er svo slór, að ekki fara íleiri
enn 3 i eitt Kg. og er að öllu leyti galla-
laus.
2. Síld, sem er góð vara að öllu leyti. en
nokkuö smærri, svo aö 4 fari i eitt Kg.
3. Síld með átu, hvort heldur er stór eða smá.
4. Horaðar sildir stórar og smáar til samans.
5. Síld sem er roðrifin eða marin.
Við borðscndana eru liafðar tómar síldartunn-
ur eða ker, til þess að pækillinn rcnni í þau
eftir borðrennunum, cr hann svo notaður aftur,
þegar búið er að taka burtu íituna sem ofan á
honum flýtnr. Pví næsl eru körfurnar teknar
og sildinni úr þeim raðað í tunnurnar á venju-
legan hátt, liverri tegund útaf fvrir sig. Er svo
ein.ii fötu af pækli helt á hverja tunnu, þegar
búið er að raöa svo míklu í þær að þær sjeu
rúmlega hálíar. Þegar lokið helir verið við
að raða síldinni í lunnurnar, er botninn selt-