Ægir - 01.03.1923, Blaðsíða 3

ÆGIR.
MÁNAÐARRIT FISKIFJELAGS ÍSLANDS.
16. árg.
Reykjavík, Marz 1923.
Nr. 3.
Sigurður Eggertsson
skipstjóri frá Bár í Grundarfirði.
var fæddur 21. dag septemberm. 1876 á
Lambavatni á Rauöasandi og ólst þar
upp upp til þriggja ára aldurs, en þá
flutti hann að Hvallátrum með foreldrum
sínum, Eggerti Eggertssyni bónda á
Hvallátrum og Jóhönnu Guðmundsdóttir,
og var hjá þeim fram á tvítugs ald-
ur, en þá réðist hann sem vinnumað-
ur til merkisbóndans Ólafs sál. Thorlací-
us í Bæ á Rauðasandi, og var hjá honum
þriggja ára tíma, stundaði sjómensku á
sumrin en skepnuhirðingu á vetrum, en
altaf hneigðist hugur Sig. sál. frekar að
sjónum en landinu, enda hafði hann á
unga aldri sterka löngun til þess að verða
sjómanna stétt landsins til sóma og efl-
ingar. Haustið 1900 léðist Sig. sál. sem
háseti á seglskipið »Flateyjar-Guðrúnu«,
sem var í förum hér við land og var þá
á leið til Kaupmannahafnar. Fegar þang-
að kom fór Sig. sál. af skipinu — þótti
vistin vond, enda lá óþokkaorð á skipstj.,
en það er samt víst, að á meðan Sig. sál.
dvaldi á skipinu, hefir hann víst fyrst lært
að stjórna og hlýða, — og réðist þá á
gufuskip sem sigldi til Spánar og fleiri
landa og í þessum leiðangri var hann þar
til vorið 1903 að hann kom upp til
Reykjavíkur og urn haustið settist hann
inn í sjómannaskólann og útskrifaðisl það-
an eftir 1 ár með bezta vitnisburði. Eftir
það fór Sig. sá). til Pafreksfjarðar og réð-
ist hjá P. A. Ólafssyni og var hjá honum
skipstj 6 ár, hjá Ólafi Jóhannessyni 3 ár,
bræðrunum Proppe 3 ár, og svo með
skip frá Álftafirði og Grundarfirði 2 ár, en
síðustu 2 ár sem hann lifði stýrði lrann
»Svaninum« frá Breiðafirði. Eg hugsa það
muni ekki ofmælt þó sagt sé, að Sig. sál.
hafi verið einn með bestu skipstjórum
þessa lands, því alslaðar gat hann sér á-
gætan orðslýr fyrir reglusemi dugnað og
lipurð. enda álti hann miklurn vinsæld-
um að fagna, bæði af yfir og undirtnönn-
um sínum. Sig. sál. var sérstakur reglu-
maður, neylti hvorki tóbaks né víns, og
er það sjaldgæft með menn, sem eru búnir
að fara eins víða og hann; hann var ein-
dreginn bannmaður, og vildi ekki á neinn
hátt frá því hika, því hann þóttist sann-
færður um það, að færum við að gefa
eítir smátl og smátt með innflutningi á
víni, þá mundi endiritm verða sá, að
bannið yrði algerlega uppleyst — þjóðinni
til vansæmdar — og er það álit okkar
fleiri góðra manna, því Sig. sál. var fast-
ur og ákveöinn í skoðunum sinum og
hélt því fast fram, sem hanu áleit veta
sannast og réttast, enda var hann gætinn
og skynsamur.
Um áramótin 1922 varð Sig. sál. lasinn,
en þyngdi smátt og smátt og í spril s. 1.
fór hann til Stykkishólms að leila sér
lækninga, en fékk þar enga bót, fór svo
til Reykjavikur skipstj. á »Svaninum« en
það var síðasta förin hans, því þegar til