Ægir - 01.03.1923, Blaðsíða 11

ÆGIR
kaupa á kúfisktökuverkfærum ásamt bát,
sem komu að miklu liði, því fiskur er oft
talsverður genginu á grunnmið þarna, áður
en sildarvart verður. En fyrir eitthvað ó-
skiljanlegt ólag voru verkfærin og bátur-
inn seld manni þar nálægt, er eingöngu
notaði þau síðan í eigin þarfir. Afleiðingin
af því varð sú, að tveir bátanna af Reykj-
arfirði, er höfðu skelfisk til beitu, fengu
góðan reitingsafla í vor, en hinir urðu að
sitja í landi sökum beituleysis, þar til
síld tók að veiðast. Slíkt samtakaleysi i
jafn litilli verstöð virðist óskiljanlegt, og
sýnir áþreifanlega, að hér er vant góðrar
samvinnu. En þrátt fyrir þetta, voru allir
þeir, er fundinn sóttu á einu máli um það,
að endurreisa deildina og efna til samtaka
að nýju.
Af því Gjögur er ein af þeim veiðistöð-
um, sem liggur nokkuð fjarri alfaravegi,
verður að fara hér um hana nokkurum
fleiri orðum.
Þorskveiðar hefjast á Gjögri vanalega
um miðjan maí, þ. e. fiskur fer þá oftast
að ganga þar á grunnmið, En eins og
áður er vikið að, veldur beituskortur því
að oft er eigi hægt að sækja sjó. Þótt nú
kúfisktaka yrði almenn þar, þá er hún
dýr og erfiðleikum bundin, auk þess sem
kúfisknámurnar ganga til þurðar fyr en
varir.
Það sem Gjögrarar, og hreppsbúar yfir
höfuð þurfa að beita sér fyrir, er að koma
þar upp sæmilegu ishúsi. Auðgert er að
afla beitu til hússins, því vart mun það
ár líða yfir, að eigi veiðist hafsild á
Húnaflóa í júlí og ágústmánuðum og oft-
ast er hún veidd i lagnet inn við lendingu
á Gögri. Með þvi móti gætu Gjögursbúar
fyrst og fremst trygt sér næga beitu yfir
árið. En þar að auki gætu þeir selt frysti-
síld til beitu í stórum stíl, þilskipum og
vélbátum, fyrri hluta sumars, auk íss, sem
ætti að vera létt að viða þarna að. Er
33
það engum vafa undirorpið, að íshúss-
bygging er eigi einungis nauðsynleg Gjögr-
urum sjálfum og þeim, er sjó stunda þar
í kring, heldur nokkurnveginn ábyggilega
arðsamt fyrirtæki. Virðist mér, að þeir
sem helst hafa ráð í hreppnum og á ís-
húsinu þyrftu að halda, t. d. Ófeigsfjarðar
feðgar, Verslunarfélag Norðurfjarðar, Karl
Jensen, Finnbogastaðamenn og ýmsir aðrir
útvegsmenn, ættu að koma því upp í sam-
lögum. Gjögursmenn gætu og sjálfir lagt
mjög mikið af mörkum með því að vinna
að bygging þess, einmitt á þeim tíma árs,
er þeir hafa lítið fyrir stafni og ýmsir
þeirra mundu vafalaust leggja fé fram. Ef
Gjögurmenn og hreppsbúar hafa eigi sjálfir
bolmagn, og samtök um að koma þarna
upp íshúsi, trúi eg því ekki, að líði á
löngu þar til einhverjir framtakssamir ut-
anplássmenn hrindi ishúsbyggingunni til
framkvæmda. t*að kann að vera að Gjögr-
arar vilji lifa í þeirri von í nokkur ár,
þar til hún rætist. En eðlilegast og réttast
er að þeir framkvæmi þetta sjálfir, og
það sem fyrst.
Sala fisksins hefir og ávalt verið tals-
verðum erfiðleikum bundin fyrir Gjögrara.
Mestur hluti aflans kemur eigi á land fyr
en seint í júlí og ágúst, og eftir þann
tíma er eigi unt að verka fiskinn til út-
flutnings fyr en næsta ár. Vegna þessa
hefir Gjögrurum veitst erfitt að selja fisk-
inn, og ávalt með lágu verði, en einstakl-
ingarnir hafa eigi bolmagn til þess að
liggja með afla sinn til næsta árs. Síðastl.
sumar keyptu nokkrir menn í félagi héð-
an af ísafirði fisk þar, og höfðu vélkútter,
er þeir söltuðu í aflann, til flutnings hing-
að. En þrátt fyrir það þótt verð fisks-
ins væri mjög lágt, og seljendur væru á-
nægðir, þá töpuðu kaupendur á fisk-
kaupunum. Verzlunarfélag Norðurfjarðar
hafði og fiskkaup þar, og seldi síðan í
haust fiskinn saltaðan hingað til ísafjarð-