Ægir - 01.06.1930, Síða 6

128
ÆGIR
er um allan heim, getur eitt og annað
komið fyrir islenzka sjómenn, sem knýr
þá til að leita sér atvinnu meðal er-
lendra siglingaþjóða og er það lítilfjör-
legl fararnesti, er fullorðinn íslenzkur
háseti, með langan siglingatíma skráðan
i sjóferðabók sína, auglýsir á erlendu
skipi, að hann kann ekki »að stanga
stroppu«. Slíkt er ekki til að auka álit
á þeirri stétt landsins, sem hefur sýnt
framúrskarandi dugnað við veiðar og
blöðin hrósa óspart.
Að tveir — þrír menn taki sig til á
10 ára fresti og haldi námsskeið, er þýð-
ingarlítið og hinn mikli hópur þarf frek-
ari aðgerða, og hann á það skilið, að
honum sé sinnt og að mönnum verði
það ljóst, að sjómannastéttinni og land-
inu væri til stórsóma, að þau góðu
mannsefni, sem hér stunda sjó, fengju
þá menntun í sinni grein, sem unnt
væri að láta i lé.
Væri vinnustofa höfð í sambandi við
Stýrimannaskólann, væri komið i veg
fyrir, að nokkur lærisveinn haus, réði
sig stýrimann að afloknu prófi og kynni
ekki almenna hásetavinnu. Siík vinnu-
stofa ætti að vera þeim opin, sem lang-
aði til að læra, þótt ekki væru á skól-
anum.
í 15 ár hefur þekkingu háseta hnignað
smátt og smátt, en það er ekki þeim að
kenna, heldur eru ástæður þær, að skip
þau, sem nú eru að mestu höfð til veiða
eru nálega reiðalaus og er þar lítill
kostur að læra, auk þess sem engan
tima má missa frá veiðum, en meðferð
og útlit skipa verður ætíð betri hjá þeim,
sem kunna alla liði sjómennskunnar, en
hjá hinum, sem fáfróðir eru í þeim efn-
um. Það er ekki títt, að vinnustofur séu
í sambandi við Stýrimannaskóla, en á-
stæðan er sú, að sjóferðabókin er tekin
nægilegt sönnunargagn um dugnað, þekk-
ingu og framferði manns á skipi, auk
þess sem hann verður að sannaþaðsem
í henni stendur, með þvi að ganga munn-
lega upp til prófs og svara þar ýmsum
spurningum, sem fyrir eru lagðar, um
verk og vinnu, siglingu skipa, hvað gera
skal í ýmsum tilfellum er vanda ber að
höndum o. m. fl., og nær sá eigi prófi,
sem eigi getur leyst úr spurningum þeim,
fljótt og greinilega. Það er sönnunin
fyrir, hvort sjóferðabókin skýrir rétt frá
eða ei.
Það eru nú liðin 40 ár síðan Stýri-
mannaskólinn var stofnaður. Ætti þetta
merkisár að vekja menn til íhugunar
um efni það, sem hér er skráð og væri
æskilegast, að málefni þetta væri rann-
sakað af hæfum mönnum og þeirra álit
fengið um, hvort ekki væri tími kominn
til að hefjast handa og að við reyndum
að bæta úr ólagi þvi, sem útlit er fyrir
að aukist, sé ekkert aðgert og gleyma
megum við þvi ekki, að það er hverri
siglingaþjóð til gagns og heiðurs, að sjó-
mannastétt hennar sé sem bezt að sér,
og alheims álit það.
Rvik 1. júní 1930.
Sveinbj. Egilson.
Stærsta mótorskip Bretlands.
Skip þetta, sem er búið öllu þvi, er
mönnum enn þá dettur í hug að krefj-
ast, bæði hvað þægindi áhrærir, styrk-
leika bols og vélar og frágang allra á-
halda, er 27 þúsund smálestir að stærð
með 20 þús. ha dieselvél, leggur af stað í
hina fyrstu ferð sína, hinn 28. júní 1930
og mun framvegis hafa áætlunarferðir
yfir Norður-Atlantshaf milli Englands og
New-York.
Skipið er nýsmíðað og heitir »Britan-
nic« og er Hvítastjörnufélagið í Liverpool
eigandi þess.