Ægir - 01.06.1935, Blaðsíða 6

120
Æ G I R
Hið fyrsta próf í seg'la- og' reiða-
g'erð hér á landi.
I júní-hefti Ægis í fyrra var þess get-
ið, að þá á næstunni yrði próf haldið
hér í hæ í segla- og reiðagerð og var })á
búist við, að sá er taka átti prófið, myndi
gera það innan fárra daga og þess getið
í útvarpi (heimild Ægisgreinin), en þessi
maður hefur ekki enn gengið undir próf,
heldur annar, sem fyrri varð til og virð-
ist jafnvigur á allt. Eg endurtek formála
þann hinn sama, sem fyrir fréttinni stóð
fyrir ári síðan.
Próíið er haldið í Reykjavík. Er það
í fyrsta sinn, að haldið er próf í þeirri
iðngrein hér á landi og virðist allein-
kennilegt þegar þess er gælt, að um 80
ár hafa segl veríð saumuð hér, ekki ein-
ungis á fiskiskip, heldur einnig á haf-
skip, auk þess scm bátaseglin voru húin
til á heimilum fiskimanna og var heim-
ilisiðnaður, sem karlar og konur unnu
að.
Fyrir rúmum 50 árum fór maður ut-
an tíl að læra seglagerð; var það Run-
ólfur Ólafsson frá Mýrarhúsum. Er lreim
kom kenndi hann mönnum. Nokkru síð-
ar nam Agúst Elygenring seglagerð í
Mandal í Norgi. Hann kenndi einnig,
l)æði hér syðra og á Isafirði.
Einn af nemendum A Flygenrings er
Finnur Gíslason í Hafnarfirði, sem saum-
að hefur segl um 40 ára skeið. Hann
tók ekki próf, en mun hafa kennt mörg-
um, sem heldur ekkert próf hafa. Elzlu
seglgerðarmenn í Reykjavík eru þeirskip-
stjórar, Ellert Schram, Jóhannes Hjart-
arson, Finnur Finnsson, Jóhannes Bjarna-
son, sem er hinn eini, sem próf héfur
tekið í þessari iðu. Það tók hann í Dan-
mörku.
Fleiri mætti nefna, en hér látið nægja
að geta þess, að meðan seglskipaútgerð
var hér mest, lærðu llestir skipstjórarn-
ir að sauma segl og stunduðu þá at-
vinnu á vetrum.
Seglagerð er erfið og afar vandasöm
vinna, og margt var i húfi á seglskipun-
um, væri frágangur ekki liinn liezli og
traustasti, því ekki var annað en segl til
framdráttar og svo gat staðið á, að hil-
uðu þau, var skip og líf skipshafnar i
veði, en enginn var meistarinn ogsveins-
bréf liafa ekki sézt til þessa. Þegar okk-
ur langar til að eignast frakka, förum
við til skraddarameistara, sem lætur sinn
útlærða svein taka mál, ef hann ekki
gerir ])að sjálfur, en þurfum við að kaupa
nýtt segl á skútu, þá höfum við til þessa
ekki náð í meistara og enginn sveinn
var til, en afgreiðsla var góð, þrátt fyrir
það, engu síður en hjá skraddarameist-
aranum. Segl voru vel saumuð og fóru
skútuuni eins vel og frakkarnir okkur.
Að hinir þekktu, íslenzku seglagerðar-
menn, standi erlendum fyllilega á sporði,
sanna ummæli danskra skipstjóra, sem
hér voru á skipum sínum, árin 1915—
1917. Margir þeirra misstu segl, sumir
siglur og reiða og fengu allt selt í lag
hér þannig, að skipstjórarnir gáfu verk-
inu þann vitnisburð, að ekki hefði það
verið hetur unnið í útlöndum.
Svo langt er nú komið, að meistarar
í seglagerð eru útnefndir hér í l)æ og
eru þeir þessir:
Jóhannes Bjarnason,
Jón Guðmundsson,
Sigurð ur G u n n 1 a u gsso n.
Guðjón Ólafsson kaupmaður, er for-
maður félags segla- og reiðagerðarmanna
i Reykjavik. Undir umsjón þeirra fer
fram próf í seglagerð í framtíðinni.og er
það nú í fyrsta sinn sem prófað er hér,
í þeirri grein, og gefið út sveinsbréf.
Kafari Ársæll Jónasson í Reykjavík,