Ægir - 01.06.1935, Blaðsíða 7

Æ G I R
121
tók próf í segla- og reiðagerð undir um-
sjón prófnefndar, sem skipuð var af lög-
reglustjóra. í þeirri nefnd voru Jóhann-
es skipstjóri Bjarnason, formaður próf-
nefndar, Jón Guðmundsson, og Sigurð-
ur Guðmundsson segla- og reiðagerðar-
menn í Reykjavík.
Arsæll Jónasson var látinn gera teikn-
ingn af gaffalsegli og sauma el'tir henni
handunnið segl, að ðllu leyti, til þess að
sýna kunnáttu í iðngreininni og auk þess
voru lagðar fyrir hann eftirfarandi munn-
legar spurningar:
Burðarþol og um efni til iðnaðarins,
um yfirskurð á seglum, frágang og
fyrirkomulag á reiða skipa yfirleitt.
Teikningu hefur Ársæll lært hjá skip-
stjóra Jóhannesi Bjarnasyni, en hann
lærði seglateikningu í Kaupmannahöfn,
eins og áður er getið.
Með þessu próíi hefur Ársæll öðlast
réttindi útlærðs segl- og reiðagerðamanns
og má vinna sem sveinn í þeirri iðn,
lögum samkvæmt.
Einkunnin var ágætlega og prófi lauk
2. marz sl.
Missir legufæra.
Alltítt er það, að skip og hátar missa
legufæri og hefur einkum horið á því,
síðan farið var að stunda hér dragnóta-
veiðar. Kringum Snæfellsnes, undan
Krísuvikurbergi, út af Eldey og víðar, er
akkerum varpað, þegar leitað er skjóls
og af öðrum ástæðum, en á þessum stöð-
l,m er hættvið, að akkeri og keðjur fest-
Jst undir klettum eða hraunnyhbum, svo
ógerningur verður að draga það upp og
annaðhvort verður að lása sundur keðj-
una, eða hún slitnar og í háðum tilfell-
um verður akkeri eftir og þá nokkuð af
keðju.
Sjómenn kannast allir við, að það veld-
ur miklum óþægindum, þegar akkeri
vantar á skip, enda eru þau álítin að
vera öryggistæki ein hin helztu á skipi.
Þegar menn verða þess varir, að akk-
eri eru föst undir klöpp, eða á grjót-
botni, er reynandi að losa þau með því
að snúa skipinu á ýmsa vegu og reyna
þannig að sigla akkerin úr festunni og
heppnast það oft á vélskipum, en oftar
þó þegar baujureipi er haft á akkerinu,
annaðhvort sterkur kaðall eða mjór vír
og bundið um akkerishausinn. (þ. e. þar
sem leggur og álmur koma suman).
Sá hluti akkeris heitir á ensku »crown«.
Sé það fast, tekst oft að losa það með
baujureipinu, og færri legufæri mundu
tapast, væri sá útbúnaður almenhur.
Akkerismissi fylgja oft ýms óþægindi
og örðugleikar að fá akkeri í staðinn.
Hin rétta stærð er máske ekki til í verzl-
unum og bæði akkeri og festi þannig,
að það verði að panta frá útlöndum, en
tími fer í það og á meðan eru legufæri
skipsins ófullnægjandi, samkvæmt sett-
um reglum, þar um.
Sé skip tryggt, eru legufæri það einn-
ig, en þó svo, að ]/6 ei' dreginn frá verð-
mæti keðju, sem afhent er skipi fyrir þá
sem tapaðist, og þann sjötta part greiðir
eigandi. T. d. 15 faðmar af s/4” keðju,
er að þyngd um 240 kg. á 0,74 kg, eða
um 177 kr. liðurinn; verður þá hlutur
eiganda, sem hann greiðir fyrir þann
eina lið, kr. 29.50; slagar það hátt upp í
gott baujureipi, sem komið gæti í veg
fyrir þau útgjöld — og framhaldandi
missi legufæra og þá um leið, frekari
hlutdeild í tjónum.