Ægir - 01.06.1935, Blaðsíða 11

Æ G I R
125
Meðan Grúðmundur var upp á sitt bezta
og á góðum skipum, á árunum 1897—
1909, var liann talinn með beztu drátt-
armönnum hér sunnanlands, en hitti
þó oft fyrir afbragðs íiskimenn; var þá
reynt að seta met á því úthaldi, lítið
sofið, að eins hugsað um að draga og
draga meir en aðrir.
Guðmundar »fag« var að draga íisk
Og við það var allur hugur hans og
enn er hann ekki hættur, þvi 12. júni
var hann að kveðja kunningjana, þvi
nú ætlar hann að vera á skaki eða
halda á færinu sínu í sumar, fyrir
vestan, á gamla »Geysi«, þótt sjötugur
sé og heldur að líkindum afmælisdaginn
sinn á skipsfjöl, við gamla starfið, að
innbyrða þann gula og bvarllar þá máske
hugurinn til margra Jónsmessunótta, í
hópi góðra félaga, í Hall)ergstíð,þegar verið
var að búa skipin í Vesturlandstúrana.
Kunningjarnir óska aílamanninum
góðrar framtíðar.
24. iúní 1935.
V.
ítölsku samningarnir.
í vor sendi landsstjórnin þá Héðinn
^ aldemarsson, Jón Árnason og Richard
Thors, til að semja við ítölsk stjórnar-
völd um innflutning á íslenzkum salt-
tiski til Ítalíu.
Hinn 31. maí barst íslenzku stjórninni
skeyti frá samninganefndinni, þar sem
skýrt var frá því, að bráðabirgðasamn-
ingum væri lokið.
Samkvæmt þessum bráðabirgðasamn-
ingum leyfir ítalska stjórnin, að við flytj-
nm á þessu ári, 10 þúsund tonn af salt-
fiski til Ítalíu.
Þetta innflutningsmagn er sem næst
°d% af innflutningi okkar lil ítaliu síð-
ustu árin.
Tilraunir til síldveiða
við Suðurlandið á varðsk. »Þór«,
vorið 1935.
Ilráðabirgðaskýrsla til atvinnumálaráðherra
frá Á r n a Friðrikssyni.
Ur sögu síldarrctnnsóknanna við ísland.
Forvígishöldar við fiskirannsóknir hér
við land, eru þeir dr. Bjarni Sæmunds-
son og próf. Johs Schmidt. Störfþessara
manna, og rit þau um rannsóknir þeirra,
sem eflir þá liggja eru svo kunn, að ó-
þarfi er að gera grein fyrir þeim hér.
Að eins skal drepið lítilsháttar á rann-
sóknir þeirra á lifnaðarháttum sildar-
innar.
Áður en Bjarni Smundsson hóf rann-
sóknir sínar hér, laust fyrir aldamót, var
þekking manna á síldinni og háttum henn-
ar lilil sem engin. Enda var viðhorf þjóð-
innar til síldarmálanna þá allt annað
en nú. Við vorum þá ekki byrjaðir að
hagnýta okkur síldina i jafn stórum stíl,
og síðar hefur orðið. Óvíst var þá, hvaða
tegundir og kyn síldar lifði hér við land,
óvíst var hvort smásíldin, millisíldin og
stórsildin væri allt sama tegund, óvíst
var með öllu um hrygningarstöðvar og
hrygningartíma, við vissum með öðrum
orðum lítið um síldina. Brátt tókst að
sanna, að hér við land er að eins ein
tegund síldar. Seinna kom i ljós, — og
þar lagði þriðji vísindamaðurinn, Dan-
inn Dr. Johansen, drjúgan skerf að mörk-
um, — að þessi eina tegund síldar, sem
hér er, greinist í tvö kyn eða tvö af-
brigði, síld sem gýtur á veturna, í marz
—april, og síld, sem gýtur á sumrin, í
júlí—ágúst, með öðrum orðum, sumar-
golssíld og vorgotssíld. Bjarna Sæmunds-
svni tókst að finna hrygningarstöðvar
sumargotssíldarinnar. Þessi síld hrygnir