Ægir - 01.06.1935, Blaðsíða 14

128
Æ G I R
þangað til um miðjan april. Hvervetna
var stóra varpan dregin, liiti mældurog
gerðar svifrannsóknir. Yið vorum fyrst í
stað aðallega kringum Vestmanneyjar,
en fórum síðar vestur á Selvogsbanka,
og austur að Dyrhólaey. Við toguðum
dag og nótt á öllum botni, þar sem vörp-
nnni varð I>eitt, en allt kom fyrir ekki,
það sem við œtluðum að fmna, hina
hrggnandi vorgotssíld, fundum við hvergi,
hversu vel sem leitað var. Að vísu urð-
um við varir við síld, en það var allt
millisíld, eða þá sumargotssíld, en vor-
gotssíld engin. Af öðrum flski fengum
við nóg, meira en við óskuðum eftir.
Það kom t. d. fyrir, að við fengum þrí-
skiptan poka af þorski. Og svo var botn-
varpan veiðin, að hún tók þúsundir af
spærlingi, svo að nærri má gela, hvort
hún hefði ekki getað tekið síld, ef ein-
bver hefði verið fyrir. Okkur datt í hug,
að ef til vill væri einhverjum óvanings-
liætti um að kenna, þar sem veidarfær-
ið var nýtt. Þess vegna höfðum við tal
af útlendingum, sem voru alvanir að
fara með þetta veiðarfæri, og fengum
einn um borð, til þess að leiðbeina okk-
ur. Hann var Þjóðverji, sem hafðí legið
handlama í Vestmanneyjum, og beið
ferðar heim til sín. En ekkert hætti það
úr skák, þótt hann kæmi til okkar með
sína þekkingu.
Um miðjan apríl héldum við til Reykja-
víkur, því þá voru kolabirgðirnar að
þrotum komnar. Tveim dögum síðar,
fengum við skipið á ný, og fórum þá
út í Jökuldjúp, og reyndum þar, og á
Sviðinu. Enga vorgotssíld fundum við
þar, á hvorugum staðnum.
Nú fór.skipið til Vestmanneyja á ný,
en ég varð eftir, hæði vegna þess, að
fullreynt þótti fyrst um sinn, og eins af
því, að nú voru Vestmanneyingar farnir
að róa með net, og þau varð Þór að
verja fyrir ágangi togaranna, mikinn hluta
sólarhringsins, og gat því ekkert horíið
frá, nema helzl um hádaginn. Samtvoru
gerðar nokkrar tilraunir um páskana, en
það fór sem fyr, árangurinn varð enginn.
Þegar hér var komið sögunni, var far-
ið að veiðast dálítið af síld í lagnet, hæði
í Keflavik og Grindavik. Vegna þess að
Grindavík var nær aðal-rannsóknarstöðv-
um okkar, og vegna þess að ég hafði
hvað eflir annað áður rannsakað sild í
Keflavík, en aldrei í Grindavik hrá ég
mér lil Grindavíkur og gerði þar rann-
sókn á talsverðu af síld, sem þar hafði
veiðst. Það var á síðasta vetrardag. Von-
aði eg nú að finna þarna vorgotssíld, eitt-
hvað nálægt hrygningu, og hlakkaði til
þess, ef að ég gæti hyrjað aftur á Þór,
og verið heppnari en áður. Enn þá urðu
vonbrigðin ofan á. Þessi síld var sams-
konar og sú, sem við höfðum fengið á
Þór, að minnsta kosti að langmestu leyti.
Það var mesl millisíld og s.umargotssíld,
sem enn þá vantaði langt að hrygningu.
Um vorgotssíld var þarnamjög lítið, þarna
var að mínnsta kosti ekki norðlenzki
stofninn að hrygna, og her rannsóknum
mínum vel saman við eldri rannsóknir
dr. Bjarna, á síld úr Grindavík.
Þá er að eins eftir að skýra frá loka-
tilrauninni, ferð þeirri, sem ég fór liéðan
með Þór síðustu dagana í apríl, og' stóð
yfir þangað til fram undir miðjan mai.
Vegna þess að tíð var góð, og orðið á-
liðið, vár hægt að liðka svo til með gæzl-
una við Vestmanneyjar, að Þór fékkst
laus um tíma og fórum við þá strax
austur fyrir Hornafjörð. Léttum við ekki
ferð fyr en við vorum komnir austur
undir Eystra Horn, austur í kalda sjó-
inn, en vorum þó alltaf að reyna á leið-
inni. Þaðan var svo haldið vestur aftur,
alla leið til Vestmanneyja, og reynt djúpt
og grunnt, en ekki fannst síldin.