Ægir - 01.11.1949, Blaðsíða 3

Æ G I R
MÁNAÐARRIT FISKIFÉLAGS ISLANDS
42. árg.
Reykjavík — nóvember— desember 1949
Nr. 11-12
Við áramót.
Senn líður að árslokum. Sá er háttur
flestra hugsandi manna að staldra við þau
límamörk og líta yfir sporaslóð liðna árs-
ins með hliðsjón af skyggni, sem veitast
kann inn í nánustu framtíð.
Þau vandamál, sem islenzk þjóð hefur
átt við að etja undanfarin ár, hafa enn
færzt í auka á þessu ári, og er margt sem
veldur, suint er sök okkar sjálfra, annað í
tengslum við aðgerðir annarra þjóða og
loks eru jiað atlot náttúrunnar, sem reynzt
geta ærið andstæð frá ári til árs.
Um langt skeið hefur hagur útvegsins
eigi verið svo bágborinn sem nú, því að
segja má, að hann nálgist nú óðfluga að
komast í það liorf og þá er verst gegndi á
kreppuárunum fyrir styrjöldina. Allar þær
ráðstafanir, sem gerðar hafa verið vegna
þessa atvinnuvegar undanfarin ár, hafa
einvörðungu beinzt að því að bjarga hon-
uin í svipinn. Þegar fiskábyrgðin var
ákveðin fyrir fjórum árum, fóru þeir eigi
dult með, sem að henni stóðu, að hún væri
aðeins bráðabirgðaúrræði. En raunin hefur
orðið sú, að hún hefur verið framlengd ár
frá ári og samhliða hefur gjaldvana ríkis-
s.jóður orðið að taka á sig auk hennar
verulegar byrðar. Samtímis þessu hafa
ýmsar lánsstofnanir orðið að veita útveg-
inum gjaldfrest á gjaldfrest ofan. Segja má,
að ástæðulaust væri að amast við þessum
aðgerðum, ef þær fælu í sér framtíðar-
lausn á vandanum, en flestir niunu sam-
mála um, að svo hafi ekki reynzt.
Þegar á það er litið, að framleiðslukostn-
aður færist enn í auka og það til muna sam-
tímis því sem sjávarafurðir falla stórlega i
verði, má fleslum verða ljóst, að þær ráð-
stafanir, sem stuðzt hefur verið við undan-
farin ár, orka aðeins á þá lund, að fjar-
Iægja framtíðarlausn þessara mála.
Vertíð á nú senn að hefjast, ef allt fer
að vanda, en enginn veit með hvaða hætti
ílotanum verður komið af stað. Fulltrúar
útgerðarmanna telja, að útgerðin þurfi að
fá kr. 1.04 fyrir kg al' fiskinum (slægt með
haus), en það er 39 aurum liærra en
ábyrgðarverðið er nú. Hvernig þetta bil
verður brúað er enn óráðið.
Það sem meðal annars hefur valdið þvi,
að undanfarin ár liefur ætíð verið lotið að
því ráði, sem upp var tekið í árslok 1946, er
hve seint hefur verið hafizt lianda í hvert
sinn lil þess að þreifa fyrir sér um leiðir út
úr ógöngunum. Svo hefur einnig orðið að
þessu sinni, og því er enn I árslok allt í
óvissu um það við hvaða aðstæður báta-
flotinn kann að starfa á næstu vertíð.
A því leikur enginn vafi, að isl. þjóðin
er fær uin að ráða fram úr þeim vanda,
sem við henni blasir, ef hún aðeins hyggur
sameinuð að því, að hann verður að leysa,
ekki með stundarfálmi, heldur varanleik.
Það mein, sem aðeins er kákað við, segir
oftast óþyrmilegar til sín en fyrr, og því er
liöfuðatriðið að komast fyrir rætur þess.
Við þessi áramót er sú ósk tvímælalaust
efst í huga, að þjóðinni megi auðnast að
koma fjárhags- og atvinnumálum sínuin á
svo traustan grunn, að ofan á megi reisa
til frambúðar. L. K.