Ægir - 01.09.1985, Blaðsíða 7

U(S 4' nríátíuogtveirbátarstund-
I U Ve'ðarnar í vetur, þar af rúm-
fJa tuttu§u frá ísafirði, en hinir
a °lungarvík og Súðavík.
^ffía/sve/ðar
^Júprækjan veitir því stopula
rr|V.'nnu og hefur úthafsrækjan
J°§ styrkt stöðu rækjuvinnsl-
le nar- Úthafsveiðarnar eru aðal-
e^a stundaðar á sumrin og fram
úr nausti. Stærri rækjubátarnir
a , )riPÍnu faraá úthafsveiðar, en
s( Pess stærri fiskiskip. Margir
frá ^atanna eru vertíðarbátar
nokJyt^sturhöminii. Þá eru
fi , rnr skuttogarar og stór
0 r 'P sem stunda úthafsveiðar
þa r^sta hluta aflans um borð.
nnig er(J ^rnarnes Qg gkut-
f J-ar'nn Hafþór gerðir út á rækju
úri Sat>rði. Bátarnireru4-5 sólar-
fr ®a ' veiðiferð, nema þeir sem
la Sta Urn borð. Þeir geta verið
eri^íJ 'en§ur úti. Frystiskipin
úrU au veiðum allt árið. Rækjan
Ó^Peim er seld beint til Japans
n'n, nema smærri rækjan
erbýdd uppogunnin ílandi.
Rússarækja
Auk þeirrar rækju sem íslenskir
sjómenn draga úr hafinu við
landið, hafa sumar verksmiðj-
urnar unnið rækju sem rússneskir
fiskimenn veiða, einna mest í
Barentshafi. Sú rækja er flutt
hingað fryst ,með stórum flutn-
ingaskipum, en síðan þýdd upp
og unnin í neytendaumbúðir.
Fyrst í stað keyptu verksmiðjurnar
sjálfar rækjuna og sáu um sölu
hennar, en nú er algengast að er-
lendir aðilar kaupi rækjuna, en
láti íslenskar vinnslustöðvar að-
eins um að vinna hana fyrir sig.
Niðursuðuverksmiðjan er sú
verksmiðja sem mest hefur unnið
úr „rússarækju" á ísafirði. Þannig
hefur verksmiðjan getað nýtt
búnað sinn allt árið.
Vinnslan
Á ísafirði eru nú starfandi fimm
rækjuverksmiðjur og er rækuiðn-
aðurinn orðinn næstmikilvæg-
asta atvinnugreinin í bænum á
eftir frystihúsunum. Á fáum árum
hefur atvinna í rækjunni aukist
frá því að vera mjög tímabundin
og óörugg, til þess að gefa kost á
froSidræ^a ' tfysf/geyms/u Niðursuðuverksmiðjunnar. Rækjan er flutt hingað
rnarl! T'J rnssneskum flutningaskipum, þýdd upp og unnin hér, en siðan send á
a í Bandaríkjunum.
traustri vinnu árið um kring.
Rækjuvinnslan hefur laðað til sín
vinnuafl frá frystihúsunum, þar
sem vinnan þykir þægilegri við
rækjuna. Þar er heldur ekki um
að ræða einstaklingsbónus á
vinnulaun, heldur heildarálag
fyrir allan hópinn. Rækjuverk-
smiðjunum hefur haldist vel á
starfsfólki gegnum árin.
Fyrst þegar tekið var að vinna
rækju var hún öll soðin niður.
Síðan hefur frystingin tekið við,
og er nú svo komið að á ísafirði er
rækjan eingöngu fryst, en engin
niðursuða stunduð. Fyrir nokkru
kom til sögunnar ný aðferð við
frystinguna, svonefnd lausfryst-
ing. Gerir hún rækjuna alla með-
færilegri og þægilegri til
pökkunar í verksmiðjunum og til
kaupa fyrir neytendur. En lítum
nú á hverja vinnslu fyrir sig.
Nibursuðuverksmibjan h.f.
Niðursuðuverksmiðjan hf. á
ísafirði á rót sína að rekja allt til
ársins 1935 er ísafjarðarbær setti
á stofn fyrstu rækjuverksmiðjuna
hér á landi. Síðar keyptu nokkrir
einstaklingar fyrirtækið, en eftir
1955 komst hún í eigu Böðvars
Sveinbjörnssonar og fjölskyldu
hans, og hefur svo haldist síðan.
Árið 1955 var reist verksmiðju-
hús í Torfnesi, þar sem fyrirtækið
starfaði allt fram til ársins 1981.
Þá flutti verksmiðjan í nýtt og
myndarlegt húsnæði við Sunda-
höfn. Uppbygging fyrirtækisins
hefur verið mjög ör síðustu árin
og allur vélbúnaður endurnýj-
aður samfara nýjum byggingum.
Núverandi framkvæmdastjóri
Niðursuðuverksmiðjunnar er
Eiríkur Böðvarsson.
Á síðasta ári voru unnin um
4000 tonn af rækju í verksmiðj-
unni. Þar af voru um 1800 tonn
íslensk rækja, en afgangurinn
svokölluð rússarækja. Af íslensku
rækjunni voru aðeins 3—400 tonn
ÆGIR-491