Tímarit lögfræðinga - 01.09.1952, Blaðsíða 12

132
Tímarit lögfrœOinga
mál, að slík frásögn gæti orkað bótaskjidu, ef fjárhags-
ástæður væru verri sagðar en þær eru í raun og veru, og
jafnvel stundum, þótt satt væri sagt, t. d. ef maður væri
sagður kominn að gjaldþroti. Þá er og auðsætt, að hver sá
maður, sem opinberu starfi gegnir eða starfi í opinberum
félagsskap, verður að hlíta gagnrýni á framkomu sinni,
auðvitað undir sama skilorði sem annars, því, að gagnrýnin
sé klædd í hæfilegan búning. Alþingismaður verður því að
hlíta sögn um skoðanaskipti sín, því að þar í felst engin
ærumeiðing. Hinsvegar mundi áburður um algeran hringl-
andahátt í þeim efnum vera ærumeiðing.1)
Ástæða er til þess að fara nokkrum orðum um aðstöðu
opinberra starfsmanna í þessu sambandi. Er ráð fyrir því
gert, að þeir séu ýmsum kosturn búnir, þegar þeir taka við
starfa sínum, og haldi þeim kostum nokkurn veginn, meðan
þeir gegna starfanum. Þeir eiga að fullnægja kröfum um
þekkingu, vera siðferðilega ólastanlegir og hafa andlega
og líkamlega heilbrigði til rækslu starfans. Auk þess eru
þær kröfur gerðar, að starfinn sé ólastanlega af hendi
leystur hverju sinni, og að starfsmaðurinn komi ólastan-
lega fram utan starfs síns. Aðdróttun, sem felur í sér
áburð á starfsmann um skort á hæfi eða staðhæfingu eða
dylgjur um ámælisveroa framkomu, horfir starfsmannin-
um til virðingarhnekkis og mundi því varða við 235. gr.
hegnl., jafnvel þótt hún yrði ekki svo metin allt af, ef
annar aðili ætti hlut að máli. Áburður á opinberan starfs-
mann um kunnáttuleysi, ósannindi eða óhlýðni við yfir-
mann sinn eða trassaskap í starfi sínu felur því í sér refsi-
verða ærumeiðingu.2) Áburður um gáleysi í starfi, leti
og vanrækslu slíkt ið sama.3) Hvers konar áburður um
óheiðarleik og misbeiting stöðu til hagsmuna sjálfs sín eða
i) Sbr. Dómasafn IV. 188, VI. 115.
Sbr. Dómasafn III. 407, IV. 178, VII. 266, VIII. 308, Hrd. XXI. 79.
Sbr. t. d. Dómasafn IV. 169, VI. 313, 389, 395, Hrd. I. 527, VI. 461,
VIII. 100.