Tímarit lögfræðinga - 01.09.1952, Blaðsíða 63

Sameignarslit.
183
Það virðist því, að lagarök skorti ekki til þess að fara
með áfrýjun slíkra mála sem hér greinir eftir almennu
áfrýjunarreglunni í 197. gr. laga nr. 85/1936.
öll þau atriði, sem hér hafa verið orðuð til andmæla
niðurstöðu hæstaréttardómsins, koma fram í sératkvæði
Þóðrar Eyjólfssonar, og vildi hann því að sjálfsögðu lúka
efnisdómi á málið.
Annað mál er það, að niðurstaðan hefði þá sennilega orðið
in sama í hæstarétti sem hún var hjá uppboðsdómara, nema
ný gögn hefðu komið fram um þverlyndi sameigandans G
eða hæstiréttur hefði litið öðruvísi á sönnunargildi þeirra
gagna, sem í uppboðsdómi komu fram.
E. A.
Á víð og dreif.
Vtgáfa hæstaréttardóma hefur oft verið alllöngu á eftir
uppkvaðningartíma þeirra. Þetta hefur stundum verið
bagalegt þeim, sem hafa viljað fylgjast með úrlausnum
dómsins. Og þeir eru sjálfsagt nokkuð margir. Dráttur á
útgáfunni stafaði jafnan af annríki prentsmiðjunnar, sem
annaðist útgáfuna, en ekki af seinlæti þeirra, sem bjuggu
handrit að dómunum undir prentun og önnuðust prófarka-
lestur. Dráttur á prentun texta dómanna hlaut óhjákvæmi-
lega að leiða af sér drátt á registri við hvert bindi eða ár,
því að slíkt registur verður ekki gert, fyrr en hvert bindi
er fullprentað eða að minnsta kosti fullsett. Registurs-
gerðin hlýtur alltaf að taka nokkurn tíma, enda verkið sein-
legt, vandasamt og ekki sérlega skemmtilegt.
Síðan Prentsmiðja Austurlands tók við prentun hæsta-
réttardómanna hefur enginn dráttur orðið á útgáfu dóm-