Tímarit lögfræðinga - 01.04.1953, Side 60

122
Tímarit lögfræöinga.
muni sína að mestu leyti í íbúð við H-teig. Eftir í húsnæð-
inu við R-mel skildi G „ýmiskonar dót“, eins og í fó-
getaúrskurði Reykjavíkur segir, svo sem teppi, þvott og
þvottavél og eitthvað af ílátum. Ekki hafði G þó skilað lykl-
um né gert húsnæðið hreint. M setti þá nýja skrá í úti-
dyrahurð, og komst G því ekki inn í húsið. Baðst hann því
innsetningargerðar í húsið. Bæði fógeti og hæstiréttur hratt
þeirri kröfu.
1 dómi hæstaréttar segir, að brottflutningur G úr íbúð-
inni í sambandi við yfirlýsinguna í bréfinu 22. febr. 1950
verði eigi skilin á annan veg en þann, að hann hafi þá
gefið upp leigurétt sinn. En af þeim sökum, að M hafði flutt
þá muni, sem G hafði skilið eftir í húsnæðinu á R-mel, á
eindæmi sitt til G á H-teig, lætur hæstiréttur svo mælt, að
þetta hafi verið ,,löglaust“ að gera án aðstoðar dómstóla.
Ekki verður séð annað, en að munir þessir hafi allir komið
óskemmdir til skila.
Eins og sagt var, mátti M skilja svo háttsemi G sem
hann gæfi upp leigurétt á húsnæðinu á R-mel. G hafði þar
með fyrirgert öllum rétti til þess að hafa munina í húsnæð-
inu þar. M var því óskylt að geyma þá lengur en hann vildi.
Vitanlega hefði hann getað leitað til fógeta, fengið hann
til þess að skrá munina, láta taka þá og sjá þeim fyrir
geymslu eða koma þeim til G á ið nýja heimili hans. Hins
vegar voru engin vandkvæði á því að hafa fullar reiður á
mununum og að flytja þá óskemmda með tölu heim til G án
aðstoðar dómstóla, eins og M gerði. Og vitanlega bar M
ábyrgð á því, að svo yrði gert, eftir almennum skaðabóta-
reglum. En í rauninni mátti telja M gera G greiða með
flutningi munanna heim til hans.
Alltaf er nokkurt ómak og nokkur kostnaður og dráttur
samfara afskiptum dómstóla, þar á meðal fógeta, af mál-
um. Það ómak og þann kostnað hefði M orðið að hafa, að
minnsta kosti í upphafi, og sennilega til þrautar, ef G hefði
ekki greitt hann góðviljuglega, því að vandhæfi eru á mála-
ferlum út af svo litlu efni. Mörgum mun þykja sem M hafi
hér haft í frammi verknað, sem telja megi alveg leyfilega