Tímarit lögfræðinga - 01.01.1959, Side 41

Á Haagráðstefnunni fylgdu þriggja milna reglunni m. a.
Bretland og brezku samveldislöndin, Bandaríkin, Frakk-
land, Þýzkaland, Japan, Belgía, Holland, Pólland og Kína.
Sex milna landlielgi fylgdu m. a. Italia, Spánn, Brazilia,
Persía, Rúmenia, Tyrkland og Júgóslavía.
Eftir að Haagráðstefnunni 1930 tókst ekki að setja
alþjóðareglu um viðáttu landhelginnar, var sami háttur
hafður á við mörkun landhelginnar og fyrr liafði verið;
nýstofnuð ríki ákvörðuðu landlielgi sína mismunandi
víða, en fvlgdu engri einni reglu um mörkunina. Meiri-
hluti þeirra markaði landhelgina víðari en 3 mílur, og
hlutu þau landhelgismörk yfirleitt viðurkenningu ann-
arra ríkja, með nokkrum undantekningum þó, sem nán-
ar verður vikið að síðar.
Afstaðan í dag.
Á Genfarráðstefnunni 1958 har Mexíkó fram tillögu
um það, að skrifstofa ráðstefnunnar semdi skrá um víð-
áttu landhelgi hinna einstöku ríkja, sem þátt tóku í ráð-
stefnunni.1 2) Skrá þessi-) gefur mjög greinargott yfirlit
yfir löggjöf ríkja um landhelgina. Samkvæmt lienni
hafa 20 riki 3 mílna landhelgi, eins og málum er nú hátt-
að. Það eru þessi riki:
Argentína, Ástralía, Belgía, Ivanada, Kína (Formósa),
Danmörk, Dóminíska lýðveldið, Frakkland, Japan, Jór-
danía, Líhería, Malaya, Holland, Nýja Sjáland, Pakistan,
Pólland, Túnis. Suður-Afríka, Bretland og Bandaríkin.
Af þessum rikjum hafa þó tvö lýst yfir 12 mílna fisk-
veiðilandhelgi, Kanada og Dóminíska lýðveldið. Eitt rikið,
Argentína, framfylgir 10 mílna fiskveiðilandlielgi og Tún-
is mælir svo fyrir, að takmörk fiskveiðilandhelginnar
skuli vera 50 m. dýptarlinan.
1) A/CONF.13/C.l/L.l/Rev.l.
2) A/CONF.13/C.l/L.ll.
Tímarit lögfrœöinga
35