Tímarit lögfræðinga - 01.01.1959, Blaðsíða 43

ar litið er til framkvæmdar ríkja á landhelgislöggjöf,
verður þvi fyrst og fremst við þau takmörk miðað.
Sú spurning vaknar, þegar litið er á framangreint yfir-
lit, hvaða ályktanir megi af því draga um það hver áhrif
framkvæmd rikja á landhelgislöggjöf þeirra hafi á ríkj-
andi réttarreglur um landhelgina og hvern þátt sú fram-
kvæmd geti átt í því að brevta þeim reglum, sem fvrir
eru og skapa nýjar. Það fvrsta, sem vfirlitið sýnir, er
það, hve þær þjóðir, sem 3 milna fiskveiðilandhelgi fram-
fylgja, eru í vfirgnæfandi minnililuta. Fer því mjög fjarri,
að framkvæmd ríkja sýni að þriggja milna reglan sé
svo almennt skráð í löggjöf, að unnt sé að nefna hana
heildarreglu, né að kveða bindandi gildi hennar almennt
stafa af því, hve margar þjóðir aðhyllist hana. Yfirlitið
sýnir þvert á móti ljóslega, að víðátta landhelgi hinná
einstöku ríkja er ákaflega mismunandi allt upp að 12
milna markinu, en örfá hafa tekið sér víðari landhelgi.
Stærsti hópur ríkja, sem einu marki fvlgir, er flokkur-
inn, sem hefur 12 milna fiskveiðilögsögu. Ef leiða ælli
reglu um mörkin út frá því einu, hve margar þjóðir
framfylgdu vissum landhelgismörkum, yrði 12 milna regl-
an fvrir valinu. — Þau mörk yrðu talin staðfest, þar sem
stærsti hópur ríkja hefur lögfest þau sem fiskveiðitak-
mörk sín.
Hins vegar verður að taka tillit til þess hér, að 3 milna
reglan á sér lengstan aldur og hefur á annað hundrað
ár verið talin almenn regla um viðáttu landhelginnar
af mörguni þjóðum, þar á meðal flestum stærstu sigl-
ingaþjóðunum.
En eins og áður var vikið að, var 3 mílna reglan aldrei
almenn regla, sem einhugur ríkti um og naut aldrei al-
mennrar viðurkenningar, þótt meiri liluti rikja fvlgdi
henni í löggjöf og framkvæmd. Eins og ríkjaframkvæmd
er í dag liáttað, virðist enn erfiðara að rökstyðja það
sjónarmið, en á siðustu öld, að sú regla skuli vera eina
reglan, scm gild sé um takmörkun landhclginnar.
Tímarit lögfrœðinga
37