Tímarit lögfræðinga - 01.01.1961, Síða 35

an greiðslu bóta, en hann eigi kröfur á hendur dómara
eða öðrum, ef telja megi þá hafa með ásetningi eða stór-
felldu gáleysi valdið aðgerðum þeim, sem krafa var reist
á eða framkvæmt þær með sama hætti. Samkvæmt þessu
á ríkissjóður því aðeins endurgreiðslukröfu á hendur em-
hættisdómara vegna dómaraverka fulltrúa að telja megi
að um ásetning eða stórkostlegt gálevsi 'hafi verið hjá
emhættisdómaranum að ræða, þ. e. sök, eins og þarf að
vera fyrir hendi lil féhótaáhyrgðar hans á eigin dómara-
verkum, en eins og áður segir, þarf gálevsi hans þá eigi
að vera stórkostlegl. Virðist einsætl, að sama regla hljóti
að gilda um dómara i einkamálum.
Embættisdómarar hera því ekki áhyrgð á dómaraverk-
um fulltrúa sinna samkvæmt reglunni: cul])a in eligendo
vel instruendo vel custodiendo. Dómarastarf fulltrúa er
ekki þjónsstarf og er fyrir löngu orðið svo sjálfstætt, að
þeir geta ekki tekið við fvrirskipunum frá öðrum um
framkvæmd þess i einstökum atriðum, t. d. um gæzlu-
varðhald eða dómsniðurstöðu.
Hitt er annað mál, að embættisdómarinn er forstöðu-
maður dómsins og emhættisins og sem slíkur deilir hann
málum meðal fulltrúa og hefur almennl eftirlit með dóms-
störfum þeirra og að þeir ræki starf sitt.
Samkvæmt 34. gr. 2. mgr. laga nr. 85, 1936 má i æðra
dómstóli með dómi i aðalmálinu eða sjálfstætt gera hcr-
aðsdómara að greiða skaðahælur vegna meðferðar sinn-
ar á máli, enda hafi honum verið stefnt til greiðslu skaða-
hóta. I héraði verður dómari einungis sóttur til greiðslu
slcaðahóta vegna dómaraverka í samhandi við opinhert
mál út af þvi eða eftir að refsidómur hefur verið up])
kveðinn yfir honum í opinberu máli fyrir afhrot i dóm-
arastarfi í því máli. Þá er samkvæmt 154. gr. 3. tl. laga
nr. 27, 1951 aðila rétt að höfða mál i hcraði, þar sem
sú aðgerð fór fram, er krafa er á reist, með venjulegum
hætti, enda sé dómsmálaráðherra stefnt fyrir liönd rikis-
Tímaril lögfræðinga
29