Tímarit lögfræðinga - 01.01.1967, Blaðsíða 70

ferð sumra þeirra mætti þó væntanlega gera fljótvirkari.
Heyrzt hefur þó kvartað um, að afgreiðsla endurrita gangi
hægt hjá sumum dómaraembættum.
Nokkuð hefur horið á því, að lítilfjörlegum og þýðingar-
litlum málum sé skotið til Hæstaréttar, svo að málskoti sé
beitt til þess að tefja mál. Hæstaréttarlögin nr. 57/1962
geyma ákvæði, er ættu að bæta um á þessu sviði. Hér
veltur og mjög á lögmannastéttinni, og virðast nokkur efni
til, að hún beiti agavaldi sinu meira en verið hefur.
Að því er snertir hin umfangsmeiri mál er þess að geta,
að dómstólaskipan er mjög úrelt og að litlu levti miðuð
við alkunnar og stórfelldar hreytingar á byggð landsins
og þjóðlífsháttum. Margir dómarar hafa og litla sem
enga revnslu um meðferð dómsmála, enda eru þau hrein
aukaverk ýrnissa þeirra. Málsmeðferðin er og að mörgu
úrelt bæði i einkamálum og opinberum málum. Margir
dómarar telja mjög erfitt að fá hæft starfsfólk, ekki sízt
fulltrúa, og þótt það takist, haldist þeim ekki á slíku
fólki. Er einkum borið við, að betri kjör bjóðist annars
staðar. Ýmsir nefna bankana í því sambandi og stöður
hjá stórfyrirtækjum þ. á m. opinberum og hálfopinber-
um. Enn er á það bent, að fasteignasala, verðbréfaverzlun
o. fl. því líkt laði menn að sér. Innra skipulagi dómara-
embætta virðist og áfátt að ýmsu leyti. Má í því efni m. a.
benda á, að verkaskipting er oft óskýr og ábyrgðin á
rekstri hvers máls ekki á einum stað. Þá er og líklegt, að
aukin tækni og verksparnaður gæti á ýmsan bátt gert
störfin árangursrikari.
Það er alkunn regla, að aðilar (eða umboðsmenn þeirra)
ráða mjög hraða einkamála. Drátt á þeim verður því að
kenna lögmönnum að nokkru, þótt þeir, eins og greint er
að framan, eigi þar ekki einir sök. Á rekstri opinberra
mála hefur dónrari meiri tök, og nýleg löggjöf á því sviði
hefur bætt mjög um. Þrátt fyrir það verður þó að telja,
að ýmislegt mætti þar betur fara. En eins og nú stendur,
virðist gangur þeirra mála flestra nokkurn veginn viðhlit-
andi. Þau mál, sem helzt dragast, eru mál, þar sem vitni
64
Tímarit lögfræðinga