Tímarit lögfræðinga - 01.01.1971, Qupperneq 28

liafa orðið, þá réttarfarssáttir eða millisáttir. Eins og síðar
verður raldð, sbr. 6.7. og 6.9., eru þessir gerningar ekki
réttarsáttir og háðir öðrum reglum. Falla þeir þvi að
mestu utan ritgerðar þessarar.
2.4. Sáttir gerðar fyrir sáttamönnum, sbr. 1. kafla laga
nr. 85/1936, falla utan ritgerðar þessarar. Að vísu á margt
af því, sem hér á eftir verður rakið, einnig við um sáttir
f\TÍr sáttamönnum, sbr. 19. gr. eml., en ekki verður vikið
að þ\á sérstaklega né tekin nein afstaða til þeirra sér-
sjónarmiða, sem kunna að eiga við um slikar sáttir. Það,
sem mestu ræður um þetta efnisval, er, að meðferð mála
og sáttir hjá sáttamönnum er orðin fátið og búast má
við, að dagar sáttanefndar séu senn á enda.
2.5. Ritgerð þessi tekur heldur ekki til sátta i opinber-
um málum, sbr. 112. gr. og 146. gr. laga nr. 82/1961, enda
eiga önnur lagasjónarmið við um slíkar sáttir. Þannig
getur ekki orðið af slikri sátt, nema sök teljist sönnuð
og sátt getur orðið ógild, ef hún hefur verið gerð um ósak-
næman verknað eða fjarstæð að öðru leyti, t. d. of liá
eða of lág. Saksóknari getur kært slikar sáttir til Hæsta-
réttar. 1 þessu sambandi má þó varpa fram þeirri hug-
mynd, hvort ekki ætti að levfa réttarsáttir i opinberum
málum í miklu víðtækara mæli en nú er levfilegt, t. d. í
meiri háttar brotamálum, þar sem sókn og vörn á frarn
að fara sbr. 130. gr. opl. Um það verður þó ekki nánar
rætt á þessum vettvangi.
2.6. Stundum ber það við, að verjandi samþykkir
kröfur sækjanda í einu og öllu, sbr. 107. gr. laga nr. 85/
1936. Engu að síður liggur þó ekki fvrir réttarsátt, nema
þvi aðeins, að aðilar séu samtimis reiðubúnir að ljúka
deilumáli. Ef aðilar eru af einhverjum ástæðum ekki til-
búnir til þess, þá verður ekki af sátt, heldur gengur dómur,
væntanlega í samræmi við samþykki verjanda, sem nefna
mætti samþykkisdóm. Um slíkan dóm fer í öllu tilliti sem
um venjulega dóma.
22
Tímarit lögfræðinga